تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟

خرید تتر

ارز فیات Fiat چیست؟

ارز فیات(Fiat) یا پول فیات به عنوان پول قانونی شناخته می شود که ارزشش را از دولتی که آن را صادر کرده است می گیرد. پول فیات شامل پول کاغذی و سکه بوده و ارزش ان همانطور که گفته شد توسط دولتی که آن را چاپ می کند مشخص می شود. واژه فیات از یک واژه لاتین به همین نام گرفته شده است. کشورهای جهان از پول فیات به جای مبادلات پایاپای و کالای فیزیکی برای ارائه خدمات خرید کالا، سرمایه گذاری و سپرده گذاری استفاده می نمایند. ارز فیات را می توان جایگزین مناسبی برای استاندارد طلا و پول کالایی در نظر گرفت.

درواقع fiat یک ارز دولتی است که توسط کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نشده، بلکه ارزشش از طریق رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده، نشأت می گیرد. اکثر ارزهای کاغذی مدرن ارزهای فیات هستند، از جمله دلار آمریکا، یورو، پوند و دیگر ارزهای مهم جهانی. ارز فیات به بانک های مرکزی کشورها امکان کنترل بیشتری بر اقتصادشان می‌دهد، زیرا آن ها می توانند مقدار چاپ پول را کنترل کنند. ارزهای فیات فقط دارای ارزش هستند و دولت این ارزش را حفظ می کند. هیچ ابزاری برای تأمین پول به خودی خود وجود ندارد.

یکی از مخاطرات اصلی که پول های کاغذی مانند دلار دارند این است که کشورها در چاپ و عرضه آن ها زیاده روی کرده و باعث ایجاد تورم در اقتصاد شوند.

منشأ پیدایش پول فیات

انسان ها قبل از آن که سیستم اقتصاد به صورت امروزی و به طور پیچیده ای شکل گرفته باشد، در ابتدا چیزی به عنوان پول نداشتند. برای تبادل بین یکدیگر از کالا استفاده کرده و کالایی را با کالای دیگر بدون در نظر گرفتن ارزش کالا و تنها براساس نیازشان، مبادله می کردند. به این سیستم مبادله کالا با کالا یا پایاپای گفته می شد. با گذشت زمان و آزمون و خطای سیستم های مختلف مبادله، انسان ها به سیستم سکه طلا و نقره روی آوردند. اولین نمونه سکه ضرب شده در تاریخ ۶۴۰ پیش از میلاد در آناتولی غربی ضرب و مورد استفاده قرار گرفت. با گذشت زمان مردم به مبادله با سکه های طلا و نقره اعتماد کرده و از آن برای داد و ستد استفاده کردند.

اما سابقه اولین چاپ پول فیات به کشور چین باز می گردد که در آن زمان قابل تبدیل به واحدهای پولی دیگر از جمله نقره، طلا و ابریشم بود. در قرن ۱۳ سیستم ارز فیات توسط امپراطوری مغول راه اندازی شد، سیستم پول فیات در قرن ۱۷ وارد قاره اروپا شده و در کشورهای دیگری همچون هلند و سوئد مورد استفاده قرار گرفت. اما از آنجا که سیستم فیات در کشور سوئد با شکست مواجه شد، استاندارد نقره را جایگزین آن کردند. کم کم سیستم ارز فیات به فرانسه نو و همچنین مستعمرات آمریکای شمالی رسید و از این سیستم ارزی برای مبادلات و انتقال دارایی در معاملات استفاده شد. ایالات متحده آمریکا که در ابتدای قرن بیستم مجددا سیستم کالایی را جایگزین پول فیات کرده بود و از سال ۱۹۳۳ به بعد مبادله طلا با پول های کاغذی را متوقف کرده بود، نهایتا در سال ۱۹۷۲ میلادی، (همزمان با ریاست جمهوری ریچارد نیکسون)، با کنارگذاشتن استاندارد طلا از پول فیات برای سیستم پولی خود استفاده کرد.

آنچه که باعث اهمیت ارزهای فیات در جهان شد این بود که دولت ها و بانک های مرکزی به واسطه این ارزها سعی کردند اقتصاد خود را از بدترین اثرات طبیعی توسعه و رکودهای چرخه تجاری محافظت کنند.

تفاوت پول کالایی با پول فیات در ارزش ذاتی آن هاست. پول کالایی دارای ارزش ذاتی بوده و ارزش ذاتی خود را از موادی که از آن ساخته شده است، مانند سکه های طلا و نقره می گیرد. در مقابل پول Fiat فاقد ارزش ذاتی است. ارزش پول فیات از وعده دولت صادرکننده اش نشات می گیرد.

دلیل شکل گیری ارز فیات بدون پشتوانه چه بود؟

با اینکه سیستم استاندارد طلا توانسته بود بسیاری از مشکلات معاملات تجاری را حل کند و از سوی دیگر هر کسی نیز می توانست به راحتی پول های خود را به طلا تبدیل کند و تجار و بازرگانان از آن برای مبادلات بین المللی استفاده می کردند و با تمام مزیت های دیگر سیستم استاندارد طلا، این سیستم نتوانست ماندگاری خود را حفظ کند. آنچه که به عنوان دلایل عدم ماندگاری سیتم استاندارد طلا عنوان می شود، عبارتند از:

• معدن های جدید طلا به شدت کمیاب شدند.
• مردم طلاهای خود را احتکار کردند و به کمبود آن دامن زدند.
• نرخ طلا که در ابتدا به صورت نرخ ثابتی تعریف شده بود اجرا نشد و به این دلیل نرخ طلا به صورت محاسبه ای باقی ماند.
• با شروع جنگ جهانی ذخایر مالی کشورها با کمبود مواجه شد.

در کنار این عوامل از آنجا که کار با این سیستم نیز به مرور سخت شد، سیستم استاندارد طلا در دهه ۸۰ میلادی از بین رفته و پول های بدون پشتوانه جایگزین آن شد.

مزایای استفاده از پول فیات چیست؟

1. مقرون به صرفه بودن و نیاز به هزینه کمتر برای تولید پول فیات
2. کمبود و نبود ذخایر طلا روی آن اثر ندارد
3. انعطاف پذیری پول فیات در بحران های اقتصادی
4. در اختیار قراردادن قدرت زیاد به دولت ها و بانک های مرکزی در ارزهای فیات با اقتصاد قوی
5. پول فیات اگر بتواند نقش های مورد نیاز اقتصاد یک کشور (یعنی نقش ذخیره ارزش، ارائه حساب عددی و تسهیل مبادله)، را در واحد پولی خود ذخیره کند، می تواند به عنوان یک ارز خوب عمل کند.
6. از پول فیات می توان در مبادلات بین المللی استفاده کرد. چراکه تبدیل به واحد پول تجاری شده است.
7. عرضه پول فیات توسط بانک های مرکزی و دولت ها کنترل می شود (برعکس رمزارزها)و دلیل آن هم این تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ است که پول فیات مانند طلا یک منبع کمیاب یا ثابت نیست. این کنترل عرضه به دولت ها امکان می دهد تا قدرت مدیریت متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را داشته باشند.

معایب استفاده از پول فیات چیست؟

1. تورم: تورم همزمان با تولد پول فیات با آن همراه شد. به همین دلیل تورم موجب شد که آمار افراد فقیر در جامعه افزایش یابد. چرا که تورم به افرادی که حقوق ثابت دارند، ضرر زده و موجب کاهش قدرت خرید آنها می شود.
2. افزایش بیش از حد نقدینگی: زمانی که حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد، اعتبار پول های بدون پشتوانه ضرر می کند. چرا که با افزایش نقدینگی، تقاضا نیز افزایش می یابد و اگرعرضه مناسبی برای تأمین این تقاضاها نباشد، تورم افزایش می یابد.
3. از بین رفتن دولت ها: با از بین رفتن دولت ها، پول های بدون پشتوانه در خطر هستند. چون دولت ها هستند که به اعتبار و ارزش پول های بدون پشتوانه کمک می کند. پس اگر دولتی در میان نباشد، ارزش پول ملی از بین خواهد رفت.
4. ایجاد حباب در پول فیات: با توجه به عرضه نامحدود آن توسط دولت ها، فرصت های بیشتری برای ایجاد حباب با پول فیات وجود دارد.
5. وابسته بودن ارزش ارز فیات به سیاست: ارزش پول فیات بستگی به سیاست های مالی و مقررات دولتی توسط دولت صادرکننده اش دارد. سیاست پولی غیرمسئولانه می تواند منجر به تورم، حتی تورم بیش از حد یک ارز فیات شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می کنند؟

دلیل استفاده اقتصادهای مدرن از fiat انعطاف پذیری و ارائه قدرت مدیریت به دولتمردان کشورهاست که به واسطه این انعطاف پذیری می توانند ارزهای خود را مدیریت کرده، سیاست های پولی را تعیین کرده و بازارهای جهانی باثباتی را ایجاد نمایند.همچنین امکان بانکداری جزء به جزء وجود دارد. به این معنا که به بانک های تجاری اجازه می دهد مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای وام گیرندگان چند برابر کنند.

چه جایگزینی برای ارز فیات وجود دارد؟

امروزه تقریبا همه کشورها دارای پول قانونی (ارز فیات) هستند. با وجود اینکه شما می توانید طلا و سکه بخرید و بفروشید، اما این سکه ها به ندرت برای خریدهای روزمره استفاده می شوند و بیشتر به عنوان یک دارایی که قابلیت ذخیره سازی دارد استفاده می شوند.

حتی رمزارزهای مانند بیتکوین در دهه گذشته به عنوان چالشی برای ماهیت تورمی ارزهای فیات ظاهر شده و مورد علاقه و پذیرش قرار گرفته و از اقبال خوبی هم برخوردار بودند، نیز معنای سنتی پول و ارز فیات را ندارند.

ارز فیات و رمزارز با یکدیگر چه ارتباطی دارند؟

هر دو رمزارز و فیات، هیچ گونه پشتوانه فیزیکی مانند طلا ندارند. کنترل این ارز توسط دولت صادرکننده اش انجام می شود، در صورتی که رمزارز ماهیت دارد.

از جمله تفاوت های موجود بین این دو ارز، نحوه تولید پول های جدید در هر یک از این دو سیستم است. به عنوان مثال بیتکوین یا اتریوم نمونه هایی از رمزارزها هستند که در مقایسه با پول فیات که هیچ گونه محدودیتی ندارد، تولید و عرضه محدودی در سکه دارد.

تراکنش در رمزارزها برگشت ناپذیر بوده، در صورتی که در ارزهای فیات این‌ چنین نیست.

از دیگر تفاوت های ارز فیات با رمزارز این است که سیستم ارز فیات قابلیت مبادلات ارزی بزرگتر با نوسان کمتری را دارد. در صورتی که در بازار رمزارز این شرایط کاملاً برعکس است. این بازار بسیار پر نوسان است.

نتیجه گیری

سابقه پول فیات به قرن ها قبل باز میگردد. کشور چین اولین کشوری بود که پول فیات را چاپ و از آن برای مبادلات استفاده کرد. سیستم پول فیات در کنار تمام مزایایی که برای اقتصاد جوامع ایجاد کرد، از جمله مقرون به صرفه بودن و هزینه تولید پایین، اما دارای معایبی نیز هست که مهمترین آن تورم است. ارز فیات با رمزارز تفاوت های بسیاری دارد. از جمله اینکه ماهیت رمزارزها غیرمتمرکز بوده و توسط هیچ نهاد ثالث و یا دولتی کنترل نمی شوند.

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

زمان مطالعه: 5 دقیقه تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز ارز دیجیتال چیست؟ ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا.

لینک کوتاه صفحه

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. به آن پول دیجیتال، پول الکترونیک، ارز الکترونیکی یا سایبرنقد نیز می‌گویند.

آشنایی با ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال در دسترس هستند. تراکنش‌های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه‌های تعیین شده انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی مانند اسکناس و سکه های ضرب شده، ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی ها و ویژگی های فیزیکی مشخصی هستند. تراکنش‌های مربوط به چنین ارزهایی تنها زمانی امکان‌پذیر می‌شوند که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.

ارزهای دیجیتال دارای کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی هستند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. آنها همچنین می توانند استفاده محدودی را در میان برخی از جوامع آنلاین مانند سایت های بازی، پورتال های قمار یا شبکه های اجتماعی پیدا کنند.

ارزهای دیجیتال همچنین تراکنش های فوری را امکان پذیر می کنند که می توانند به طور یکپارچه در سراسر مرزها انجام شوند. برای مثال، این امکان برای شخصی که در ایالات متحده مستقر است می‌تواند با ارز دیجیتال به طرف مقابل ساکن سنگاپور پرداخت کند، مشروط بر اینکه هر دو به یک شبکه متصل باشند.

ویژگی‌های ارزهای دیجیتال

همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند. معادل فیزیکی ندارند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است. ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم نمونه‌هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.

ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزش را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم تغییر ذهنی در چارچوب موجود برای ارزها است، جایی که آنها با معاملات خرید و فروش کالا و خدمات مرتبط هستند. با این حال، ارزهای دیجیتال این مفهوم را گسترش می‌دهند. به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می‌تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت‌های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این معامله خرید یا فروش نیست، بلکه بیانگر انتقال ارزش است.

انواع ارزهای دیجیتال

ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می‌تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:

ارزهای رمزنگاری شده

کریپتوکارنسی‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می‌کنند. همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی استفاده می‌شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از ارزهای دیجیتال هستند.

ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای مجازی در نظر گرفته می‌شوند زیرا مقرراتی ندارند و فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند.

ارزهای مجازی

ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال غیرقانونی هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس متشکل از سهامداران مختلف درگیر در فرآیند کنترل می‌شوند. ارزهای مجازی را نیز می توان به صورت الگوریتمی توسط یک پروتکل شبکه تعریف شده کنترل کرد. نمونه‌ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصاد آن توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می‌شود.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) ارزهای دیجیتالی تنظیم شده‌ای هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می‌شوند. CBDC می‌تواند مکمل یا جایگزینی برای ارز سنتی فیات باشد. برخلاف ارز فیات که به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، یک CBDC صرفا به شکل دیجیتالی وجود دارد. انگلستان، سوئد و اروگوئه چند کشوری هستند که در حال بررسی برنامه‌هایی برای راه‌اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات بومی خود هستند.

کریپتوکارنسی چیست؟

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا مجازی است که با رمزنگاری ایمن می شود و تقلبی را تقریبا غیرممکن می‌کند. بسیاری از ارزهای دیجیتال، شبکه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند؛ یک دفتر کل توزیع‌شده که توسط شبکه‌ای متفاوت از رایانه‌ها اجرا می‌شود. یکی از ویژگی‌های مشخص رمزارزها این است که معمولاً توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی‌شوند و از نظر تئوری از دخالت یا دستکاری دولت مصون می‌مانند.

آشنایی با رمزارزها

رمزارزها، ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که زیربنای سیستم های رمزنگاری دارند. آنها امکان پرداخت آنلاین امن را بدون استفاده از واسطه ‌های شخص ثالث فراهم می‌کنند. به الگوریتم‌های رمزگذاری مختلف و تکنیک‌های رمزنگاری اشاره دارد که از این ورودی‌ها محافظت می‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی بیضوی، جفت‌های کلید عمومی-خصوصی، و توابع هش.

رمزارزها را می‌توان استخراج کرد یا از صرافی ها خریداری کرد. همه سایت های تجارت الکترونیک امکان خرید با استفاده از رمزارزها را ندارند. در واقع، رمزارزها ، حتی ارزهای محبوب مانند بیت کوین، به سختی برای معاملات خرده فروشی استفاده می‌شوند. با این حال، ارزش سرسام‌آور رمزارزها باعث محبوبیت آن‌ها به عنوان ابزار معاملاتی شده است. به میزان محدودی از آنها برای نقل و انتقالات برون مرزی نیز استفاده می‌شود.

بلاک چین

مرکز جذابیت و عملکرد بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، فناوری بلاک چین است. همانطور که از نام آن مشخص است، بلاک چین در اصل مجموعه‌ای از بلوک‌های متصل یا یک دفتر کل آنلاین است. هر بلوک شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌هاست که به طور مستقل توسط هر یک از اعضای شبکه تایید شده است. هر بلوک جدید ایجاد شده باید قبل از تأیید توسط هر گره تأیید شود، و جعل تاریخچه تراکنش ها تقریباً غیرممکن می شود. محتویات دفتر آنلاین باید توسط کل شبکه یک گره منفرد، یا رایانه‌ای که یک کپی از دفتر را نگهداری می‌کند، توافق شود.

کارشناسان می گویند که فناوری بلاک چین می تواند به چندین صنعت مانند زنجیره تامین و فرآیندهایی مانند رای گیری آنلاین و تامین مالی جمعی خدمت کند. موسسات مالی مانند JPMorgan Chase & Co (JPM) در حال آزمایش استفاده از فناوری بلاک چین برای کاهش هزینه های تراکنش با ساده کردن پردازش پرداخت هستند.

انواع رمزارزها

بیت کوین محبوب ترین و با ارزش ترین رمزارز است. شخصی ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو آن را اختراع کرد و در سال 2008 از طریق کاغذ سفید به دنیا معرفی کرد. امروزه هزاران ارز دیجیتال در بازار وجود دارد.

هر رمزارز ادعا می‌کند که عملکرد و مشخصات متفاوتی دارد. به عنوان مثال، اتریوم خود را به عنوان گاز برای پلت فرم قرارداد هوشمند زیربنایی عرضه می‌کند. ریپل توسط بانک ها برای تسهیل نقل و انتقالات بین مناطق جغرافیایی مختلف استفاده می‌شود.

بیت کوین که در سال 2009 در دسترس عموم قرار گرفت، همچنان پرمعامله ترین و تحت پوشش ترین ارز دیجیتال است. تنها 21 میلیون بیت کوین وجود خواهد داشت.

در پی موفقیت بیت کوین، بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر که به نام «آلت کوین» شناخته می‌شوند، راه‌اندازی شده‌اند.

آیا ارزهای دیجیتال قانونی هستند؟

ارزهای فیات قدرت خود را به عنوان ابزار معامله از دولت یا تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ مقامات پولی می‌گیرند. به عنوان مثال، هر اسکناس دلاری توسط فدرال رزرو پشتیبان می‌شود.

اما رمزارزها توسط هیچ نهاد دولتی یا خصوصی پشتیبانی نمی‌شوند. بنابراین، اثبات وضعیت حقوقی آنها در حوزه های قضایی مختلف مالی در سراسر جهان دشوار بوده است. این که ارزهای دیجیتال تا حد زیادی خارج از اکثر زیرساخت‌های مالی موجود عمل کرده‌اند، کمکی نمی‌کند. وضعیت قانونی ارزهای رمزپایه پیامدهایی برای استفاده از آنها در معاملات و معاملات روزانه دارد. در ژوئن 2019، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه کرد که نقل و انتقالات ارزهای رمزنگاری شده باید مشمول الزامات قانون خود باشد که مستلزم رعایت AML است.

از دسامبر 2021، السالوادور تنها کشوری در جهان بود که بیت کوین را به عنوان ارز قانونی برای تراکنش های پولی مجاز کرد. در سایر نقاط جهان، مقررات ارزهای دیجیتال بسته به حوزه قضایی متفاوت است.

قانون خدمات پرداخت ژاپن بیت کوین را به عنوان دارایی قانونی تعریف می کند. صرافی‌های ارزهای دیجیتال فعال در این کشور منوط به جمع آوری اطلاعات در مورد مشتری و جزئیات مربوط به انتقال هستند. چین مبادلات ارزهای دیجیتال و استخراج در مرزهای خود را ممنوع کرده است.

ارزهای دیجیتال در اتحادیه اروپا قانونی هستند. مشتقات و سایر محصولاتی که از ارزهای رمزنگاری شده استفاده می کنند باید به عنوان “ابزار مالی” واجد شرایط شوند. در ژوئن 2021، کمیسیون اروپا مقررات بازارهای دارایی‌های رمزنگاری شده (MiCA) را منتشر کرد که تضمین‌هایی را برای مقررات تعیین می‌کند و قوانینی را برای شرکت‌ها یا فروشندگان ارائه دهنده خدمات مالی با استفاده از ارزهای رمزنگاری شده تعیین می‌کند. در ایالات متحده، بزرگترین و پیچیده ترین بازار مالی در جهان، مشتقات رمزارزها مانند معاملات آتی بیت کوین در بورس کالای شیکاگو موجود است.

تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟

هر آن چیزی که باید درباره‌ی رمزارز ملی بدانید

اپیدمی ویروس کرونا در جهان، موجب تسریع روند پیشرفت رمزارزها شده‌ و بیش‌تر از قبل توجه افراد را به خود جلب کرده است. امروزه اقتصاد جهانی به ابزاری جهت پرداخت نیاز دارد که بتواند با استفاده از آن به شیوه‌ای سریع، ارزان و بدون واسطه، کارهایی مانند اخذ ویزا، مسترکارت و غیره را انجام دهد. به همین علت اغلب کشورها در پی آن هستند که رمزارز ملی خود را پایه‌ریزی کنند تا از این طریق، نیازهای جهانی خود را مرتفع بسازند.

به نظر می‌رسد در سال‌های آینده ارزهای دیجیتال دولتی به طور گسترده در دسترس شهروندان عادی نیز قرار بگیرند. با این وجود هنوز هم عده‌ای از مردم در مورد رمزارز ملی اطلاعات چندانی ندارند. اگر شما هم جزو این دسته از افراد هستید، پس بیایید چیستی رمزارز ملی را بررسی کنیم و دریابیم که چگونه رمزارز ملی می‌تواند در آینده‌ای نه چندان دور اتفاق مهمی را در زندگی ما رقم بزند.

رمزارز ملی چیست؟

منظور از رمزارز ملی، ارز رمزپایه با حمایت دولتی است. رمزارز ملی در واقع ارز رمزنگاری شده‌ای است که توسط دولت یک ملت واحد، توسعه یافته و اداره می‌شود. تفاوت رمزارز ملی تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ با ارزهای رمزنگاری شده در این است که هیچ نهاد واحدی ارزهای رمزنگاری شده را کنترل نمی‌کند. در واقع ارزهای رمزپایه غیرمتمرکز هستند و محدودیت جغرافیایی ندارند. بنابراین رمزارز ملی تا حدودی برخلاف ارز رمزنگاری شده عمل می‌کند.

لازم به ذکر است که رمزارز ملی الزاما جایگزینی برای سیستم ارزی حال حاضر نیست. با این وجود، این امکان را به شهروندان می‌دهد که برای پرداخت هزینه‌ی کالاها و تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ خدمات از ارز رمزنگاری شده‌ای که مورد حمایت دولت است به جای ارز فیات استفاده کنند.

ارزهای ملی چقدر حائز اهمیت هستند؟

ارزهای رمزنگاری شده بیش‌تر در میان دولت‌هایی که به دنبال ایجاد ارز دیجیتال خود هستند، مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر کشورهایی مانند چین، سوئد و ژاپن دارای ارزهای دیجیتالی بوده و کشورهایی مانند استونی، فلسطین و روسیه نیز درصدد پیروی از این الگو هستند. اهمیت این ارزها تا جایی است که حتی یک کشور کوچک مانند جزایر مارشال اعلام کرده است که قصد دارد ارز دیجیتال خود را ایجاد کند تا اقتصاد خود را تقویت کند.

باتوجه به این مسائل، به نظر می‌رسد دولت‌ها با دقت بیش‌تری در حال بررسی و ایجاد رمزارزهای ملی خود هستند. هرچند که عده‌ای دیگر معتقدند که پذیرش بیش‌تر ارزهای رمزپایه به ویژه از نوع ملی، می‌تواند پیامدهای جدی برای سیستم پولی بین‌المللی داشته باشد.

آیا کشور ما دارای رمزارز ملی است؟

کشورهایی که تحت تاثیر تحریم‌های شدید اقتصادی از جانب سایر کشورها قرار می‌گیرند، به ارزهای رمزنگاری شده به عنوان راهی برای فرار از این مجازات‌ها روی می‌آورند. یکی از این کشورها، کشور ما، ایران است که طبق گزارش‌های به دست آمده، علاقه بسیاری به ایجاد ارز دیجیتال ملی خود دارد.

به گفته یکی از منابع خبری، دبیر شورای عالی فضای مجازی ایران پیش‌بینی کرده است که به دنبال تحریم‌های جدید اعمال شده توسط ایالات متحده، در آینده از ارزهای رمزپایه برای آسان‌سازی تجارت بین ایران و شرکایش استفاده می‌شود. چرا که این ارز توسط همه‌ی نهادهای دولتی و خصوصی نظیر وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، بانک مرکزی، وزارت نیرو، وزارت صنعت، معدن، تجارت و وزارت امور اقتصادی و دارایی پذیرفته شده و مورد تایید است.

آیا رمزارز ملی همان استیبل کوین است؟

رمزارز ملی تا حد بسیار زیادی مانند یک استیبل کوین به نظر می‌رسد. از لحاظ عملکردی، این دو تا حدی شبیه به هم بوده و هر دو نمایان‌گر پول فیات (پول بدون پشتوانه) به صورت یک ارز دیجیتال هستند. اما با این حال با کمی دقت در هر یک متوجه تفاوت‌های عمده آن‌ها خواهید شد. استیبل کوین‌ها را معمولا نهادهای خصوصی صادر می‌کنند. این ارزها نمایان‌گر پول فیات یا دارایی هستند و آن‌ها را می‌توان با دارایی‌هایی معاوضه کرد که نمایانگر آن هستند؛ اما پول واقعی محسوب نمی‌شوند. درمقابل، رمزارزهای ملی، به عنوان پول فیات دیجیتالی یک کشور محسوب می‌شوند که دولت آن کشور، آن‌ها را صادر می‌کند.

مزایای ایجاد رمزارز ملی برای یک کشور چیست؟

۱.معاملات آنلاین آسان‌تر

ایجاد امنیت و نگهداری از سیستم‌های الکترونیکی بانکی امری بسیار دشوار است. مخصوصا این که امروزه هم‌چنین اکثر کشورها با پدیده‌ای به نام فساد مالی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. ارزهای رمزپایه که بر بستر بلاکچین طراحی می‌شوند، به عنوان راه‌حلی برای رفع این مشکلات محسوب می‌شوند. این ارزها، انتقال پول، پرداخت و ردیابی معاملات را بسیار آسان‌تر و شفاف‌تر می‌کنند. در سال 2014، اکوادور یکی از اولین کشورهایی بود که طرح ارز الکترونیکی دولتی را مورد آزمایش قرار داد. این یک سناریوی منحصر به فرد بود زیرا اکوادور از دلار آمریکا به عنوان واحد پول رسمی کشور خود استفاده می‌کرد. با این حال، سیستم دیجیتال دولتی به مقامات اجازه می‌دهد تا به راحتی سیاست پولی را برای کل کشور اجرا و کنترل کنند. بنابراین با توسعه و گسترش رمزارزهای ملی می‌توان انتظار داشت که به مرور دولت‌ها، رهگیری و اخذ مالیات را از طریق رمزارز ملی انجام دهند.

۲.تسهیل مبادلات ارزی

کشورهایی که در حال عملی کردن طرح ارز رمزپایه ملی خود هستند، دلیل اصلی این کار خود را سهولت در انجام مبادله ذکر کرده‌اند. برای یک شرکت تجاری، برقراری روابط بانکی در یک کشور کوچک،‌ بسیار سخت و طاقت فرساست. ایجاد رمزارز ملی باعث می‌شود که شرکت‌های بین‌المللی در کشورهایی که اقتصاد ضعیف‌تری دارند، به راحتی نقل و انتقالات مالی خود را انجام بدهند.

eDinar تونس و ارز دیجیتال ملی سنگال هر دو به همین دلایل راه‌اندازی شدند. به خصوص کشور تونس که نقل و انتقالات پول به داخل و خارج از کشور در آن به سختی صورت می‌گرفت. در کشور سنگال نیز مقامات امیدوارند که یک ارز دیجیتال مناسب بتواند تجارت موثرتر و کارآمدتری را بین شرکای منطقه آفریقای غربی ایجاد کند.

۳.کمک به بازپرداخت قرض‌ها

اگرچه این موضوع در بیش‌تر اسناد رسمی ناگفته مانده است، اما انگیزه‌های ایجاد ارز رمزنگاری شده ملی در بازار آزاد نیز به شدت احساس می‌شود. کشوری که مبادلات تجاری خود را از طریق رمزارز ملی مخصوص به خود انجام دهد، احتمالاً شاهد رشد ارزش آن خواهد بود. لازم به ذکر است که با رشد کافی رمزارز ملی یک کشور، می‌توان بدهی ملی را کاهش داد.

آیا رمزارز ملی می‌تواند به عنوان ابزاری برای جلوگیری از پول‌شویی باشد؟

یکی از ویژگی‌های مهم بلاکچین این است که یک نسخه کامل از تمام معاملات و تراکنش‌ها را ارائه می‌دهد. این فناوری می‌تواند برای شناسایی پول‌شویی و استفاده‌های غیرقانونی مورد استفاده قرار بگیرد. برخی از دولت‌ها مانند دولت چین که به دستگاه نظارتی گسترده خود معروف هستند، علاقه زیادی به استفاده از این اطلاعات مالی برای محکم نگه داشتن چارچوب‌های خود دارند و می‌خواهند که شهروندان را از قانون‌شکنی دور کنند.

اما در مجموع می‌توان گفت که برخی از دولت‌ها با این سیاست موافق و برخی دیگر با آن مخالف هستند. به عنوان مثال به نظر می‌رسد که بانک فدرال رزرو آمریکا در صورت تصویب ارز دیجیتال ملی، به حفظ حریم خصوصی کاربران موجود در شبکه، علاقه بیش‌تری داشته باشد.

مثال‌هایی از شروع‌ به‌ کار آزمایشی رمزارز ملی در کشورهای مختلف

1.چین

بانک چین یکی از اولین بانک‌هایی است که رمزارز ملی خود به نام یوان دیجیتال را معرفی کرد. سال ۲۰۱۴ این کشور تیمی ویژه برای تحقیق و به‌کارگیری یوان دیجیتال تشکیل داد. این ارز دیجیتال در سال ۲۰۲۰ و زمانی که چین نسخه اولیه آن را معرفی کرد، تمام توجهات را به خود جلب کرد. اولین آزمایش یوان دیجیتال در اکتبر ۲۰۲۰ در لوهو واقع در منطقه شنژن و دومین آزمایش آن در اوایل سال ۲۰۲۱ در شهر سوژو اتفاق افتاد. گفته شده است که یوان دیجیتال روی بازار ۲۷ تریلیون دلاری چین اثر خواهد گذاشت.

2.سوئد

قدیمی‌ترین بانک دنیا، یعنی بانک ریکسبانک سوئد، در سال ۲۰۱۷ آغاز پروژه E-krona یا همان کرون الکترونیکی را اعلام کرد. با همکاری Accenture PLC، نسخه اولیه آن از فوریه ۲۰۲۰ تا فوریه ۲۰۲۱ آغاز به کار کرد تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ و این پروژه تا فوریه ۲۰۲۲ گسترش داده شده است. E-krona به عنوان جایگزینی قدرتمند در وضعیت بحرانی یا آشفتگی‌های ارائه‌دهندگان خدمات پرداخت معرفی شده است و باعث ثبات سیستم پرداخت کشور سوئد خواهد شد.

3.ژاپن

بانک ژاپن در جولای ۲۰۲۰ اعلام کرد که آزمایش کاربردهای فناورانه و امکان‌پذیری رمزارز ملی خود، یعنی ین دیجیتال را آغاز کرده است.

پترو؛ رمزارز ملی ونزوئلا که ناکام ماند

پترو رمزارز ملی کشور ونزوئلا با پشتوانه نفت است که نتوانست این کشور را از فروپاشی اقتصادی نجات دهد. رمزارز ملی ونزوئلا در بستر بلاکچین NEM راه‌اندازی و ارائه شد، اما چندان موفق نبود و مورد اقبال عموم قرار نگرفت. حتی مردم کشور ونزوئلا، پترو را به عنوان ارزی کاربردی نمی‌شناسند، به طوری که گزارش‌های جمع‌آوری شده توسط سازمان‌های مختلف نشان می‌دهد که هیچ کسب و کار یا سازمانی، پترو را به عنوان یک روش پرداختی نمی‌پذیرد. با محرض شدن عدم استفاده و هم‌چنین حضور نداشتن این رمزارز در پلتفرم صرافی‌ها، هیچ‌گونه فعالیتی در راستای بهبود وضعیت پترو انجام نگرفت. همه این موارد نشان‌دهنده آن است که پترو یک پروژه شکست خورده است که تنها باعث هدر رفتن سرمایه ملی شده است.

یک رمزارز ملی اگر می‌خواهد سرانجامی مانند پترو نداشته باشد، باید کاربردی شود و مورد استفاده قرار بگیرد و علاوه بر این‌ها، در بهترین صرافی‌های ارز دیجیتال جهان نیز لیست شود. بنابراین حتی اگر قرار باشد کشور ما از رمزارز ملی برای دور زدن تحریم ها استفاده کند، لازم است رمزارز ملی دارای ارزش و اعتبار باشد و مورد پذیرش کشورهای طرف معامله قرار بگیرد. در این صورت است که می‌توان رمزارز ملی را کاربردی و کارا دانست.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در ابتدا می خواهیم بدانیم توکن چیست؟ و بعد از آن به بررسی تفاوت کوین و توکن که یکی از سردردگمی های رایج امروزه کاربرها در این بازار است. صدها هزار پروژه بلاکچین و رمزارز بعد از بیت کوین به وجود آمدند که اهمیت این سوال را بیش از پیش به نمایش میگذارد.

در این مقاله به بررسی تفاوت کوین‌ها و توکن‌ها می‌پردازیم.

مفاهیم کلی:

کوین چیست؟

کوین یا رمزارز یک گونه پول دیجیتال است که در یک لحظه پول و نقل و انتقالات آن از روش الگوریتم های رمزنگاری شده نظارت می‌شوند. مانند : بیت کوین و اتریوم رمزارزهایی هستند که بلاک چین خصوصی دارند. هر کوین از صفر طراحی و برنامه ریزی می‌شود و بلاک چین آن غایت خاصی را دنبال می‌کند.

کوین چیست ؟

توکن چیست؟

می توان گفت توکن گونه ای از ارزهای دیجیتال است که مثل کوین‌ها در یک زمان، نقل و انتقالات آن از طریق الگوریتم‌های رمزنگاری شده سایر کوین‌ها نظارت می‌شوند.

توکن، با استفاده بی مانند از یک ساختار قرارداد هوشمند مانند اتریوم به کاربر اجازه می‌دهد تا از بلاکچین به نحو مورد نیاز خود استفاده کنند.

برای مثال: رمزارز تتر TRC20 یک توکن بر بستر بلاک چین ترون است. TRC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین ترون است. توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند. یعنی یک توکن تتر TRC20 را میتوان با یک توکن دیگر مانند بیت تورنت در یک تراکنش معامله کرد.

توکن نیز گونه ای ارز رمزنگاری شده است که بر روی ساختار یک بلاک‌چین دیگر سوار می‌شود. عموما توکن‌ها برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا به عنوان یک اندوخته و… استفاده می‌شوند.

سوالاتی که بیشتر کاربران کرپیتوکارنسی ها با آن رو به رو هستند به چند دسته تقسیم می شود:

توکن و کوین چه تفاوتی با هم دارند؟

کیف پول توکن وکوین آیا فرق دارند ؟

آلتکوین چیست؟

یک کوین مثل لایت‌کوین، از راه ایجاد دگرگونی در کد اصلی بیت کوین ایجاد می‌شود. به این ارزهای دیجیتال، آلتکوین (Altcoin) نیز گفته می‌شود، کاربردهای آنها شبیه بیت‌کوین است.

تفاوت کوین و توکن

در مجموع، به بیان ساده و روشن، تفاوت میان کوین و توکن در این است که :

کوین ها دارای بلاک چین اختصاصی و جداگونه هستند، در حالی که توکن اینطور نیست.

مبحث دیگری که باید آن‌ها توجه کنید این است که کوین‌ها معمولا برای پرداخت‌ها (درست مانند ارزهای فیات(پول های رایج)) استفاده می‌شوند، در حالی که توکن‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند – که یکی از این کاربردها می‌تواند پرداخت باشد.

به طور مثال : برای قیاس کردن یک کوین یا رمز ارز با یوتیلیتی توکن (توکن کاربردی) باید گفت، از این توکن‌ها برای دسترسی به یک محصول یا خدمات خاص استفاده می‌شود.

کوین و توکن

وجه تمایز بین کیف پول توکن‌ و کوین

فرق مهم بین توکن و کوین، کیف پول ارز دیجیتال و نحوۀ ذخیره‌سازی این اندوخته های دیجیتال است. یعنی میتوان اذعان داشت که هر کوین، نیاز به یک کیف پول مختص به خود با آدرس اختصاصی دارد و در یک بلاکچین مجزا قرار میگیرد.باتوجه به گفته های سطور بالا یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

اما این قانون در مورد توکن‌ها سازگاری ندارد. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه بفرستید. بعضی اوقات ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما رویت نشود، اما تراکنش ثبت شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند بعضی اوقات به دانش فنی نیاز است.

از کوین‌ها برای موارد زیر استفاده می‌شود:

• به عنوان جا به جایی پول (با استفاده از آن‌ها می‌توانید بفرستید یا دریافت ارزش کنید)
• برای ذخیره‌سازی (می‌توان آن‌ها را ذخیره کرد و بعد با چیز دیگری تعویض کرد)
• به عنوان واحد محاسبه (می‌توانید قیمت کالا یا خدمات را در آن‌ها لحاظ کنید)
• در بلاک چین تراکنش ها عموما به شکل توکنیزه یا همان دیجیتالی شده صورت می گیرد. این توکن ها به اسم کریپتوکارنسی یا رمز ارز هم شناخته می شوند. یک توکن رمز ارز نگهدارند ارزش دارایی است و این که آن دارایی یا اندوخته چیست بستگی به بلاک چین مورد نظر دارد.
• در بلاک چین های اصلی مانند بیت کوین، رمز ارز BTC بیانگر ارزش اقتصادی است.
• در بلاک چینی که بر مبنای کالا بنا شده، مانند بلاک چین Hemp coin، رمز ارز THC بیانگر کناف صعنتی است.

به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

کوین‌ها بلاکچین مختص به خود را دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند. کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.

هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد. کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمز ارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.

وجه تمایز بین کوین و توکن با ایجاد پروژه‌هایی همانند Walton و Vechain در حال پیچیده شدن است. اما خوشبختانه کشورهایی همانند ژاپن و آمریکا در حال وضع قوانینی حول محور انواع مختلف ارزهای رمزنگاری شده هستند و همین عامل باعث می‌شود تمایز بین توکن و کوین برای کاربران آسونتر بشود .

صحبت پایانی

در وجه تمایز کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند با آن خرید و فروش انجام داد و نوعی از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند نمایان گر سهم یک موسسه یا شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

تتر چیست و چگونه کار می کند؟

تتر (USDT) محبوب ترین استیبل کوین بازار رمز ارزی است که علاقه مندان حوزه ارزهای دیجیتال سال‌ها از آن برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال خود استفاده کرده‌اند.

تتر از لحاظ ارزش خود، در واقع به دلار آمریکا متصل است و از نظر تئوری نباید تحت تأثیر نوسانات بازار باشد و همین موضوع می تواند به شدت بر ارزش گذاری سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین تأثیر بگذارد.

استیبل بودن تتر به چه معناست؟

خرید تتر

هدف کمپانی تتر، ارائه یک دارایی دیجیتال ایمن است که ارزش گذاری ثابتی را حفظ کند. این همان چیزی است که USDT را به یک استیبل کوین تبدیل می کند که ارزش آن با قیمت دلار آمریکا مرتبط است.

استیو بامبرا، مدیر عامل Many Worlds Token می‌گوید: ایده اصلی شکل گیری استیبل کوین USDT این است که 1 Tether بدون توجه به شرایط بازار همیشه می‌تواند با 1 دلار معامله شود، همچنین میتوان با خرید تتر ارزش سرمایه خود را حفظ کرد.

رقبای استیبل کوین ارز تتر عبارتند از USD Coin (USDC)، Dai (DAI) و Pax Dollar (USDP).

معامله گران بازار رمز ارزها از Tether برای ارائه نقدینگی ثابت و قابل اعتماد برای ورود و خروج از سایر معاملات ارزهای دیجیتال بدون مواجهه با ضررهای غیرقابل پیش بینی (یا سود) ناشی از تغییرات بی ثبات قیمت استفاده می کنند.

تتر در زمان نگارش این مقاله حجم معاملات 24 ساعته 89 میلیارد دلاری داشت. این موضوع باعث می‌شود تتر نقدشونده‌ترین ارز دیجیتال موجود در بازار باشد، حتی بیشتر از بیت‌کوین (BTC) و اتریوم (ETH) هم که در بازار ارزهای دیجیتال بسیار معامله می شوند. همچنین از نظر ارزش بازار در میان سه ارز دیجیتال بزرگ قرار دارد.

تتر چگونه کار می کند؟

هنگامی که یک کاربر ارز فیات( واحد پولی رایج هر کشور) را به ذخیره تتر واریز می کند و فیات را برای خرید USDT می فروشد، تتر مبلغ دیجیتال مربوطه را به صورت توکن صادر می کند. سپس USDT می تواند ارسال، ذخیره یا مبادله شود. اگر کاربری 100 دلار را در ذخیره تتر واریز کند، با رعایت برابری 1 به 1 دلار، 100 توکن تتر دریافت خواهد کرد. هنگامی که کاربران توکن ها را برای ارز فیات بازخرید می کنند، سکه های تتر از بین می روند و از گردش خارج می شوند.

قیمت تتر

تتر مانند بسیاری دیگر از ارزهای دیجیتال از تکنولوژی بلاک چین برای ثبت وقایعش، استفاده می کند. توکن‌های تتر در بلاک چین‌های مختلف، مانند Omni، Tron، ETH و دیگر شبکه های پر استفاده بازار وجود دارد و سعی دارد تا تمامی بلاکچین های پر استفاده را پوشش دهد.

تاریخچه مختصری از تتر

ریشه های شکل گیری تتر به یک دهه قبل برمی گردد، زمانی که جی آر ویلت به دنبال ساخت ارزهای دیجیتال جدید بر اساس پروتکل بیت کوین بود. آقای ویلت، این ایده را در ابتدا با Mastercoin اجرا کرد و یکی از اعضای اصلی آن بعداً در سال 2014 یکی از بنیانگذاران Tether شد. استفاده از Tether برای نقدینگی زمانی آغاز شد که در ژانویه 2015 به صرافی BitFinex اضافه شد.

کارشناسان حوزه رمز ارزها می گویند تلاطم اخیر بازار که باعث شد قیمت TerraUSD، یک استیبل کوین دیگر که با دلار آمریکا مرتبط است، به کمتر از 0.23 دلار کاهش یابد، باعث شد تتر نیز ارزش 1 دلاری خود را از دست بدهد. این کاهش ارزش عمدتا ناشی از تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ ترس سرمایه‌گذاران بود که اگر یک استیبل کوین بتواند میخ خود را بشکند، بقیه نیز می‌توانند.

مارک لوپرستی، مدیر عامل The Strategic Funds می‌گوید: «تتر به‌عنوان یک استیبل کوین با پشتوانه دارایی، که عمدتاً در خزانه‌داری ایالات متحده نگهداری می‌شود، شانس بسیار بیشتری برای مقابله با سونامی فعلی که جهان دارایی‌های دیجیتال را تکان می‌دهد، دارد. او می‌گوید تنها استیبل کوین با کیفیت وثیقه مشابه USD Coin است.

بنیانگذار و شریک عمومی صندوق بلاک چین دلتا، درباره تفاوت تتر و استیبل کوین شبکه ترا می‌گوید: «برای تتر دشوار است که مسیر Terra را به طور کامل دنبال کند، زیرا اگر تصمیم بگیرند حتی 30 تا 50 درصد وثیقه خود را بگیرند، نه تنها بازار ارزهای دیجیتال بلکه بازارهای مالی گسترده‌تر را نیز متزلزل خواهد کرد.»

چگونه از ارزش تتر پشتیبانی می شود؟

علی‌رغم اینکه استیبل کوین‌ها انتخابی محبوب در میان معامله‌گران ارزهای دیجیتال هستند، تتر در مورد مسائل نقدینگی و اینکه آیا ذخایر آن برای پوشش تعداد توکن‌های USDT در گردش کافی است یا خیر، بحث‌های دیگری دارد.

تتر در صرافی تاپ کنز

به نقل از وب‌سایت تتر در سال ۲۰۱۹، این سایت ادعا کرد که استیبل کوینش توسط ذخایر ارز سنتی و معادل‌های نقدی (و گاهی دارایی‌های دیگر از نهادهای وابسته) پشتیبانی می‌شود. این جزئیات کمی بیشتر از آنچه امروز ذکر شده است. امروز، سایت تتر بیان می‌کند که «همه توکن‌های تتر با یک ارز فیات منطبق 1 به 1 می‌شوند و 100 درصد توسط ذخایر تتر پشتیبانی می‌شوند».

آدام کارلتون، مدیر عامل کیف پول دیجیتال پینک پاندا، می‌گوید که سابقه شفافیت تتر در مورد نحوه پشتوانه توکنش، همیشه روشن یا ثابت نبوده است. کارلتون می گوید: «تتر یک گذشته قانونی بسیار مشکوک دارد، و تا به امروز، ذخایر واقعی آن هنوز کاملاً مبهم است و اعتقاد بر این است که اساساً از منابع ناشناخته اوراق تجاری تشکیل شده است.»

سایر کارشناسان ارزهای دیجیتال می گویند که تا حدودی پذیرفته شده است که تتر در بازار ارز دیجیتال «به طور کامل» وثیقه نشده است. و اینکه این موضوع بیش از یک سال پیش بحث برانگیز بود. اما با توجه به روشنگری هایی که پس از بالا گرفتن بحث های مختلف درباره تتر صورت گرفت، کمی از تشنج بازار کاهش پیدا کاسته شد.

مقایسه تتر و بیت کوین

دانیل رودریگز، مدیر عامل شرکت استراتژی ثروت هیل می گوید: تفاوت کلیدی بین تتر و بیت کوین این است که «تتر یک استیبل کوین است که از لحاظ ارزش به یک کالای واقعی، یعنی دلار آمریکا گره خورده است، در حالی که بیت کوین به هیچ کالایی در دنیای واقعی گره نمی خورد».

تتر در واقع یک رمزارز متمرکز است، در حالی که بیت کوین به دلیل عدم پیوند به ارزهای واقعی غیرمتمرکز است. به همین دلیل، در تئوری، ارزش تتر باید پایدارتر از بیت کوین باقی بماند. ارزهای دیجیتالی که به یک دارایی یا ارز واقعی متصل نیستند، در معرض نوسانات بازار هستند. اکثر ارزهای دیجیتال سنتی مانند اتریوم، تفاوت پول فیات با رمزارز چیست؟ بیت کوین و لایت کوین (LTC) شاهد نوسانات شدید در بازار، تورم و نرخ بهره خواهند بود. رودریگز در اباره ادامه می دهد: «به نظر می‌رسد تتر کمی پایدارتر است، زیرا نزدیک به ارزش یک دلار می‌ماند، چند سنت بیشتر یا کمتر، جایی برای نگرانی نیست».

تمایز دیگر این است که Tether لزوماً برای کسب درآمد طراحی نشده است، بلکه یک ذخیره پایدار ارزش است. از همین روست که اکثر معامله گران ارزهای دیجیتال در بازارهای ریزشی، پول خود را به تتر تبدیل میکنند و نه رمزارزهای دیگر، چرا که حفظ ارزش دارایی هایشان، اهمیت بیشتری به نسبت سود کردن دارد.

سخن پایانی

خرید تتر به عنوان یک سرمایه‌گذاری منطقی نیستند، زیرا قرار نیست ارزششان افزایش یابد. آنها فقط به عنوان ذخیره ارزش عمل می کنند، زیرا یک USDT همیشه باید برابر با یک دلار باشد. اما با توجه به شرایط تورمی ایران، می تواند روش ساده تری به جز خرید دلار کاغذی و ایستادن در صف های طولانی باشد. البته باید به این نکنه توجه داشت که نگهداری تتر به نسبت دلار کاغذی کاری آسان تر است و حمل و نقل آن نیز بسیار سهل تر. حتی برای ارسال وجه به خارج از کشور و یا برعکس نیز، می تواند روش بهینه تری به نسبت روش سنتی باشد.

اکنون که این مقاله در حال نوشته شدن است، استارت واردات و صادرات کالاها از طریق ارزهای دیجیتال نیز زده شده است. جای تفکر است که انتخاب کنیم که هنوز باید از روش های سنتی استفاده کنیم، یا گامی بلند به سوی آینده برداریم. انتخاب با شماست.

برای خرید و نگه داری ارز تتر با کمترین کارمزد میتوانید از صرافی تاپ کنز استفاده کنید.