عرضه اولیه کوین یا توکن ICO

عرضه اولیه ارز دیجیتال ؛ آنچه که درباره ICO باید بدانیم

ICO یا عرضه اولیه ارز دیجیتال، به فرایندی گفته می‌شود که یک سازمان خصوصی در آن شرکت می‌کند و سهام خود را برای اولین بار به سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهد. یک شرکت خصوصی، بعد از گذراندن پروسه عرضه اولیه، به اصطلاح «عمومی» می‌شود.

بسیاری از مردم ICO را به عنوان فرصت‌های بزرگ درآمدزایی تصور می‌کنند. شرکت‌های مشهور با سرمایه‌گذاری روی عرضه اولیه‌ها عرضه اولیه کوین یا توکن ICO سودهای بزرگی را به دست می‌آورند.

در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا بررسی کنیم که عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست و چه تاریخچه‌ای دارد. همچنین با اطلاعات و جزئیات فرایند عرضه اولیه، کارهایی که یک شرکت در هنگام آماده سازی برای عرضه عمومی باید انجام دهد و درنهایت معنی ICO برای سرمایه‌گذاران، آشنا شوید.

عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست؟

به روند ارائه سهام یک شرکت خصوصی برای اولین بار به مردم عرضه اولیه کوین یا توکن ICO را عرضه اولیه ارز دیجیتال می‌گویند. درواقع وقتی شرکتی بخواهد از مالکیت خصوصی به مالکیت عمومی برسد، عرضه اولیه را انجام می‌دهد. انتشار سهام و به اصطلاح عمومی کردن آن به یک شرکت این امکان را می‌دهد که سرمایه خود را برای تأمین بودجه عملیات، رشد و پرداخت بدهی از سرمایه‌گذاران عمومی جمع کند.

شرکت‌ها برای برگزاری عرضه اولیه، باید شرایط لازم صرافی‌ها و کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) را داشته باشند. به طور کلی، یک شرکت خصوصی با پتانسیل رشد قابل توجه، به دلایلی که قبلا ذکر شد، عمومی شدن را در نظر خواهد گرفت. از بسیاری جهات، این یک گام منطقی و مورد انتظار برای استارت آپ‌های موفق است.

یکی از عرضه اولیه‌های معروف تاریخ، مربوط به ارز دیجیتال نئو (NEO) بود. نئو یک پروژه‌ بلاکچین چینی است که در سال 2014 برای اولین بار در غرب با نام انت‌شیرز (Antshares) بوجود آمد و توسط شرکت چینی «OnChain» در شانگهای چین توسعه داده شد.

این رمز ارز در تاریخچه کوتاه مدت خود، چندین نام متفاوت داشت. یک از رایج‌ترین نام‌های غیر رسمی این ارز «اتریوم چینی» است. این رمز رز با قیمتی کمتر از 3 سنت عرضه اولیه، و تا قیمتی بالای 180 دلار رشد کرد و معامله شد.

تاریخچه عرضه اولیه ارز دیجیتال

اصطلاح عرضه اولیه عمومی برای ده‌ها سال در وال استریت و در میان سرمایه‌گذاران مطرح بود. هلندی‌ها با ارائه سهام شرکت هلندی هند شرقی به عموم مردم، انجام اولین عرضه اولیه سهام مدرن را به خود اختصاص دادند. از آن زمان، عرضه اولیه به عنوان روشی برای جذب سرمایه از سرمایه‌گذاران عمومی از طریق صدور مالکیت سهام عمومی استفاده می‌شود.

در طول سال‌ها عرضه‌های اولیه فنی در اوج رونق قرار گرفتند، زیرا استارت آپ‌های بدون درآمد برای حضور در بورس اوراق بهادار هجوم آوردند. اما عرضه اولیه کوین یا توکن ICO بحران مالی 2008 منجر به سالی با کمترین میزان عرضه اولیه شد.

یکی دیگر از مهم‌ترین عرضه اولیه‌های تاریخ ارز دیجیتال مربوط به دومین رمز ارز بزرگ بازار ازهای دیجیتال است. اتریوم در اولین فروش خود به قیمت 0.31 دلار فروخته شد و تا امروز با قیمت 2470 دلار نیز معامله شده است.

عرضه اولیه چگونه کار می‌کند

هر ارز دیجیتال قبل از عرضه اولیه، یک شرکت خصوصی محسوب می‌شود. بنابراین با تعداد به نسبت کمی از سهامداران از جمله سرمایه‌گذاران اولیه مانند بنیان‌گذاران، خانواده و دوستان همراه و سرمایه‌گذاران حرفه‌ای رشد کرده است.

هنگامی که یک شرکت خصوصی به مرحله‌ای از رشد برسد که برای مقررات سخت‌گیرانه SEC همراه با مزایا و مسئولیت‌های سهامداران عمومی بالغ شده باشد، سهام خود را عرضه می‌کند. به طور معمول، این مرحله از رشد زمانی رخ خواهد داد که شرکت خصوصی به حدود 1 میلیارد دلار سرمایه رسیده باشد.

با این حال، ارزهای دیجیتال بعد از ارزیابی‌های مختلف با اصول بنیادی قوی و پتانسیل سودآوری اثبات شده، بسته به رقابت در بازار و توانایی آنها در تأمین شرایط موجود، می‌توانند واجد شرایط ICO باشند. ICO یک گام بزرگ برای یک رمز ارز است زیرا امکان پول زیادی را برای شرکت جمع‌آوری می‌کند و به شرکت توانایی بیشتری برای رشد و گسترش می‌بخشد.

سهام یک شرکت از طریق تأمین هزینه پذیره‌نویسی قیمت‌گذاری می‌شود و مالکیت سهام خصوصی شرکت به مالکیت عمومی تبدیل می‌شود. پذیره‌نویسی سهام همچنین می‌تواند مقررات خاصی را برای تبدیل مالکیت سهام خصوصی به سهام عمومی داشته باشد.

به طور کلی، انتقال شرکت از حالت خصوصی به عمومی زمان مناسبی برای سرمایه‌گذاران خصوصی است که می‌توانند پول نقد کنند و بازدهی را که انتظار داشتند بدست آورند. سهامداران خصوصی ممکن است سهام خود را در بازار عمومی حفظ کنند و یا بخشی یا عرضه اولیه کوین یا توکن ICO همه آن را برای کسب سود بفروشند.

در همین حال، بازار عمومی فرصت عظیمی را برای میلیون‌ها سرمایه‌گذار برای خرید سهام شرکت و کمک سرمایه برای سهامداران یک شرکت فراهم می‌کند. هر سرمایه‌گذار حقیقی (شخصی) یا حقوقی (سازمانی) علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در شرکت است.

به طور کلی، تعداد سهامی که شرکت می‌فروشد و قیمت مشخص شده آن، از عوامل تولید ارزش سهام جدید سهامداران است.

چرا شرکت‌ها رمزارزهای خود را عرضه اولیه می‌کنند

عرضه عرضه اولیه کوین یا توکن ICO اولیه به این معنی است که برای اولین بار عموم مردم می‌توانند سهام یک شرکت را خریداری کنند، اما باید درک کرد که یکی از اهداف عرضه اولیه، این است که اجازه دهید سرمایه‌گذاران اولیه در شرکت سود کنند.

ICO را باید پایان چرخه حیات یک مرحله از شرکت و آغاز مرحله دیگر دانست. بسیاری از سرمایه‌گذاران اصلی می‌خواهند سهام خود را در یک شرکت نوپا سرمایه‌گذاری کنند.

دلایل دیگری نیز برای انجام عرضه اولیه توسط یک شرکت، مانند افزایش سرمایه یا عمومی کردن شرکت وجود دارد. شرکت‌ها می‌توانند با فروش سهام به مردم سرمایه اضافی جمع کنند. این عواید ممکن است برای گسترش تجارت، تأمین بودجه، تحقیق و توسعه یا پرداخت بدهی استفاده شود.

سایر راه‌های جذب سرمایه، از طریق سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر، سرمایه‌گذاران خصوصی یا وام‌های بانکی، ممکن است بسیار پر هزینه باشد.

عمومی شدن یک شرکت در عرضه اولیه ارز دیجیتال می‌تواند تبلیغات عظیمی برای شرکت یا رمز ارز تازه معرفی شده باشد. ممکن است شرکت‌ها وضعیت و جاذبه‌هایی را داشته باشند که یک شرکت سهامی عام داراست، این همچنین به آنها کمک می‌کند تا شرایط بهتری را از وام دهندگان بدست آورند.

اگرچه عمومی شدن ممکن است جمع‌آوری سرمایه را برای یک شرکت آسان یا ارزان کند، اما بسیاری از امور دیگر را پیچیده می‌کند. الزامات افشاگری مانند ثبت گزارش‌های مالی سه ماهه و سالانه وجود دارد و شرکت باید پاسخگوی سهام‌داران باشند. البته گزارش مواردی مانند جابه‌جایی سهام توسط مدیران ارشد یا سایر اقدامات مانند فروش دارایی یا در نظر گرفتن تصرفات، واجب است.

یکی دیگر از عرضه اولیه‌های تاریخ ارز دیجیتال مربوط به «Alias» است. این رمز ارز در 2016 به قیمت 0.001 دلار به ازای هر سکه فروخته شد و در 2021 به قیمت 0.17 دلار به ازای هر ارز دیجیتال معامله می‌شود.

رویکردهای سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست

هنگامی که یک ارز دیجیتال تصمیم می‌گیرد سکه‌های خود را عرضه اولیه کند، تنها پس از بررسی و تجزیه و تحلیل دقیق است که این استراتژی خروج از حالت خصوصی، سود سرمایه‌گذاران اولیه را به حداکثر می‌رساند و بیشترین سرمایه را برای تجارت کسب می‌کند.

یک شرکت بعد از ICO، به احتمال زیاد رشد چشمگیری را در آینده تجربه خواهد کرد، بسیاری از سرمایه‌گذاران عمومی صف آرایی می‌کنند تا برای اولین بار سهام برخی شرکت‌ها را بدست آورند.

ICO به طور معمول برای اطمینان از فروش با قیمت کمتری عرضه می‌شود که همین عامل باعث جذابیت بیشتر آن خواهد شد، به ویژه هنگامی که خریداران زیادی از انتشار اولیه با خبر باشند.

در ابتدا، قیمت عرضه اولیه سکه رایگان است یا از طریق فرآیند پیش از بازاریابی تعیین می‌شود. در هسته اصلی آن، براساس ارزیابی شرکت با استفاده از تکنیک‌های اساسی قیمت‌گذاری خواهد شد. رایج‌ترین تکنیک مورد استفاده، ارزش فعلی خالص جریان‌های نقدی آینده شرکت را مشخص می‌کند.

پذیره‌نویسان و سرمایه‌گذاران علاقه‌مند این ارزش را براساس هر سهم بررسی می‌کنند. روش‌های دیگری که ممکن است برای تعیین قیمت استفاده شود شامل ارزش سهام، ارزش شرکت، شرایط قابل مقایسه شرکت و سایر موارد است. پذیره نویسان متقاضیان اصلی عرضه اولیه هستند اما شرکت معمولاً قیمت را تخفیف می‌دهد تا موفقیت در فروش را در روز ICO را تضمین کند.

روش عرضه اولیه سهام شرکت ها

تجزیه و تحلیل اصول و مشخصات فنی صدور عرضه اولیه بسیار دشوار است. سرمایه‌گذاران عناوین خبری را مشاهده خواهند کرد اما منبع اصلی برای اطلاع رسانی باید اعلامیه‌ای باشد که به محض ثبت شرکت در دسترس قرار بگیرد.

این اعلامیه اطلاعات مفیدی را ارائه می‌دهد. سرمایه‌گذاران باید توجه ویژه‌ای به تیم مدیریتی و تفسیر آنها و همچنین کیفیت پذیره‌نویسان و مشخصات معامله داشته باشند. عرضه‌های موفق معمولاً توسط بانک‌های بزرگ سرمایه‌گذاری پشتیبانی می‌شوند که توانایی خوبی در تبلیغ عرضه اولیه جدید دارند.

فرآیند پیش از بازاریابی معمولاً شامل تقاضای سرمایه‌گذاران بزرگ معتبر خصوصی و سرمایه‌گذاران نهادی است که به شدت بر تجارت عرضه اولیه در روز افتتاح تأثیر می‌گذارد. معمولا سرمایه‌گذاران عموم تا روز برگزاری عرضه اولیه درگیر پروسه خرید سهام نمی‌شوند. متداول‌ترین راه برای خرید عرضه اولیه، داشتن حساب در یک سیستم کارگزاری است.

جمع بندی

هنگامی که یک شرکت خصوصی مانند یک شرکت نوپا به دنبال تأمین سرمایه و بودجه مرحله بعدی رشد خود است، اغلب از طریق یک پیشنهاد اولیه، عرضه عمومی می‌شود. این در مورد ارزهای دیجیتال هم صدق می‌کند.

هنگام سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه ارز دیجیتال، بهترین کار این است که با یک مشاور مالی مشورت کنید و یک رویکرد محافظه کارانه داشته باشید و حتماً قبل از سرمایه‌گذاری تحقیق و دقت لازم را انجام دهید. به یاد داشته باشید، یک عرضه اولیه پس از ورود به بازار عمومی می‌تواند تا زیر قیمت پیشنهادی خود نزول کند و یا قیمت آن همیشه بالا نرود.

اگر قصد خرید سهام در روز ICO دارید، حتما به استراتژی معملاتی خو دقت کنید. از خود بپرسید، آیا شما به چشم‌انداز رشد و پتانسیل بلند مدت شرکت برای افزایش قیمت سهام اعتقاد دارید؟ آیا حاضرید نوسانات را تاب بیاورید؟ ممکن است شرکت در عملکرد، افت قیمت قابل توجهی را تجربه کند، آیا باز هم برای خرید سهام اطمینان دارید؟

از اینکه تا انتهای مقاله با ما همراه بودید سپاسگزاریم. لطفا اولین تجربه خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال خود را با ما به اشتراک بگذارید.

عرضه اولیه ولیدیتور (IVO) یا عرضه اولیه نماینده (IDO) چیست؟

در این مقاله با یک ابزار منحصر به فرد جذب سرمایه آشنا می‌شوید. در ابتدا نگاهی اجمالی به روش‌های جذب سرمایه اولیه مثل StakeDrops و ICOها می‌اندازیم و سپس وارد جدیدترین روش جذب سرمایه تحت عنوان عرضه اولیه ولیدیتور می‌شویم.

در سال ۲۰۱۹، یک توسعه جدید در جذب سرمایه پروژه‌های ارزهای دیجیتال به نام عرضه اولیه ولیدیتور (IVO) به وجود آمد، که توسط تیم Kira Finance معرفی شد. افزایش محبوبیت تکنولوژی استیکینگ یا سهام گذاری، به توسعه مفهوم جدید جذب سرمایه توسط توکن‌ها که از مکانیزم Staking استفاده می‌کند، کمک کرده است. در ادامه به معرفی کامل IVO یا IDO و توضیحات اجمالی درباره پروتکل Kira Finance می‌پردازیم.

عرضه اولیه ولیدیتور یا نماینده چیست؟

IDO سبکی از جذب سرمایه است که کاربران توکن‌های خود را برای مبادله با توکن دیگر، با استفاده از یک شبکه POS منتقل می‌کنند. به این روش “ماینینگ درون زنجیره‌ای” می‌گویند. این روش بر خلاف ICO است که سرمایه گذار باید دارایی خود را برای خرید یک توکن دیگر خرج می‌کرد. به عبارتی دیگر، در طول یک IDO، سرمایه گذار نمایندگی دارایی‌های خود را به یک ولیدیتور می‌دهد و به ازای هر بلاک استخراج شده، پاداش دریافت می‌کند؛ اما به جای دریافت همان دارایی که سرمایه گذار نمایندگی را به تاییدکننده داده، او توکن پروژه را دریافت می‌کند.

عرضه اولیه نماینده، به سرمایه گذاران اجازه می‌دهد تا کنترل تمامی دارایی‌های خود را در اختیار داشته باشند و در عین حال، توکن‌های جدید را با استفاده از استخراج درون شبکه‌ای تولید کنند. نکته مثبت این است که پروژه‌هایی که با برگزاری IDO به جذب سرمایه می‌پردازند، باید به تعهدات خود عمل کنند و اگر سرمایه گذار پیشرفتی در پروژه نبیند، می‌تواند دارایی‌های خود را به پروژه‌ دیگری منتقل کند. به بیانی ساده، سازندگان پروژه‌های جدید، مثل پروژه‌های ICO فرصت ندارند جذب سرمایه کنند و بعد فرار کنند.

IVO یک روش جذب سرمایه است که سرمایه گذاران دارایی‌ها یا توکن‌های خود را با استفاده از یک یا چند شبکه POS استیک می‌کنند تا با توکن خود به استخراج درون زنجیره‌ای به جای تامین نقدینگی برای تولید توکن جدید بپردازند.

دارایی جدیدی که توسط این پروسه به دست می‌آید، به ارزش همان توکن استیک شده است؛ بنابراین هر ۱ سنتی که توسط ولیدیتور IVO به دست می‌آید، سرمایه گذار نیز به همان مقدار توکن جدید دریافت می‌کند.

نکات مهم IVO ها

• می‌توانید در پروژه‌های کریپتو شرکت کنید، بدون این که دارایی‌های خود را خرج کنید.
• کنترل ۱۰۰ درصدی سرمایه در اختیار شماست و می‌توانید در هر زمانی دارایی‌های خود را خارج کنید.
• نقدینگی خود را به طور کامل حفظ می‌کنید، ترید می‌کنید و همزمان در دیفای مشارکت می‌کنید.
• ریسک نوسانات بازار کاهش می‌یابد؛ زیرا نیازی نیست که توکن‌های خود را برای خرید دیگر توکن‌ها بفروشید.
• ریسک شما بسیار ناچیز است و همچنین استارتاپ‌ها نیز فرصت زیادی برای سودآوری و نوآوری دارند.

معایب روش‌های جذب سرمایه اولیه

مفهوم فروش توکن چیز جدیدی نیست و از جولای سال ۲۰۱۳ وجود دارد. در این سال، مسترکوین (MasterCoin) اولین ICO‌ را برگزار کرد و پس از آن نیز در سال ۲۰۱۴، اتریوم عرضه اولیه کوین خود را برگزار کرد و در ۱۲ ساعت اولیه توانست ۳۷۰۰ بیت کوین سرمایه جذب کند. با رشد نمایی ICOها، صنعت ارزهای دیجیتال رشد زیادی کرد و دلیل اصلی روند صعودی سال ۲۰۱۷ شد. این روند تا سال ۲۰۱۸ ادامه یافت؛ اما بعد از آن با ورود قانون گذاران به این حوزه، ICO قدرت خود را از دست داد. پروژه‌های کلاهبردار این مفهوم را تخریب کردند، قیمت بیتکوین ریزش کرد و ریسک سرمایه گذاران ICO نیز افزایش یافت.

معایب ICO

• نیاز به مبادله توکن‌ها یا ارزهای فیات برای خرید توکن جدید بود.
• در صورت شکست پروژه، سرمایه نمی‌توانست عرضه اولیه کوین یا توکن ICO خارج شود.
• نوسانات بازار تاثیر زیادی بر روی قیمت توکن ICO داشت.
• کمبود امنیت و ریسک سرقت هویت وجود داشت.

از سال ۲۰۱۸ مفهوم ICO‌ و ایجاد راه بهتر برای توزیع توکن‌ها، باعث شد که پروژه Edgeware‌ سیستم Lockdrops و برخی پروژه‌ها مثل Keep Network‌ نیز سیستم Stakedrops را پیشنهاد کنند. این سیستم مفهوم قفل زمانی برای دارایی‌ها به منظور توزیع توکن‌های جدید در یک شبکه را معرفی کرد. این ایده‌ها عرضه اولیه کوین یا توکن ICO با این که یک سیستم جایگزین برای مکانیزم توزیع توکن بودند، اما نتوانستند با ICO رقابت کنند.

معایب روش Stakedrops

• پروژه‌هایی که از Lockdrops استفاده می‌کردند، نتوانستند مکانیزم تشویقی مناسبی برای کاربران ایجاد کنند.
• روند نزولی بازار فشار زیادی به ماینرهای Lockdrops وارد می‌کرد.
• توکن‌های قفل شده در طول نوسانات بازار نمی‌توانستند برداشت شوند.

در سال ۲۰۱۹ یک ایده منحصر به فرد توسط Kira Network به وجود آمد؛ عرضه اولیه ولیدیتور (IVO) یا عرضه اولیه نماینده (IDO). با رشد صنعت استیکینگ و افزایش تعداد شبکه‌هایی که از مکانیزم اجماع DPOS استفاده می‌کردند،‌ بالاخره امکان ایجاد یک روش جدید جذب سرمایه با استفاده از مکانیزم سهام گذاری ایجاد شد.

ریسک، ریوارد و جریان پول در IVO

عرضه اولیه ولیدیتور نیز همانند دیگر مکانیزم‌های سرمایه، دارایی ریسک برای شبکه و سرمایه گذار IVO است.

ریسک سرمایه گذار مانند روش Lockdrops است و دارایی در زمان نوسانات قفل می‌شود و ممکن است در این زمان کاربران متضرر شوند. ریسک شبکه نیز این است که ممکن است شبکه دچار تمرکز دارایی‌ها (ضعف امنیت) شود که در نتیجه آن، یک ولیدیتور اختیار بخش زیادی از قدرت رای دهی را در دست می‌گیرد.

ممکن است بپرسید که اگر کاربران هیچ پولی خرج نمی‌کنند، پس پروژه‌ها چگونه سرمایه جذب می‌کنند؟ پاسخ این است که در بیشتر مواقع، اکثر سرمایه‌ها از پاداش بلاک‌ها تامین می‌شود و عرضه توکن را کاهش می‌دهد؛ بسته به مدل رسیدگی و تشویق شبکه، سرمایه جمع شده توسط ولیدیتورهای IVO، می‌توانند از کارمزدهای پرداخت شده توسط کاربران برای اجرای قراردادهای هوشمند یا ثبت تراکنش‌ها نیز دریافت شوند.

اکنون چند چالش برای شبکه‌های POS وجود دارد که باید حل شوند تا مکانیزم IVO بتواند در فضای کریپتوکارنسی‌ها جای خود را پیدا کند. هدف تیم Kira نه تنها کم کردن این مشکلات است، بلکه حتی گامی به جلوتر نیز برداشته و آن را تبدیل به یک جایگزین معتبر در جذب سرمایه از استارتاپ‌های غیرکریپتویی کرده است. به بیانی دیگر، این پلتفرم IVO را تبدیل ابزاری کرده، که می‌تواند صنایع کریپتویی و غیرکریپتویی را با هم یکپارچه کند.

پروتکل Kira اولین پروژه Proof of Stake است که امکان استیکینگ امن را در ارزهای دیجیتال و دارایی‌های غیرکریپتویی ایجاد کرده است. این پلتفرم یک الگوریتم اجماع گواه اثبات سهام چند وثیقه‌ای (MBPoS) معرفی کرده، که حفره‌های امنیتی را می‌پوشاند و تمام دارایی‌های استیک شده، نقدینگی کامل خود را حفظ می‌کنند. این پروتکل از استیکینگ شناور استفاده می‌کند و دسترسی به تمام دارایی‌های دیجیتالی را امکان پذیر می‌سازد. با سهام گذاری شناور، کاربران می‌توانند هر گونه دارایی دیجیتال را استیک کنند.

الگوریتم MBPoS با عرضه اولیه ولیدیتور چه ارتباطی دارد؟

گواه اثبات سهام چند وثیقه‌ای به سرمایه گذاران IVO اجازه می‌دهد تا به صورت امن و بدون نیاز به اعتماد، رمز ارزهای باارزشی مثل Bitcoin و البته پول فیات دیجیتالی یا کالاها را سهام گذاری کنند، بدون این که محدودیتی در نقدینگی خود داشته باشند. بدین معنا که کاربران می‌توانند در جذب سرمایه جمعی (Crowdfunding) استارتاپ‌ها یا سازمان‌های غیرانتفاعی، بدون نیاز به متقاعد کردن سرمایه گذاران برای تبدیل دارایی‌های باارزش خود به دیگر توکن‌ها، مشارکت کنند.

در کنار MBPoS، قدم بعدی برای گسترش عرضه اولیه ولیدیتور، اتوماسیون کامل روی زنجیره IVO توسط ایجاد برنامه‌های بلاک چینی (ماژول یا قرارداد مونتاژ وب) است، که امکان توزیع شفاف و بدون نیاز به اعتماد توکن را فراهم می‌کند.

یکی از اهداف پروتکل Kira Finance این است که مکانیزم IVO‌ را با MBPoS یکپاره کند تا به پروژه‌های جدید درون زنجیره‌ای کمک کند تا از امنیت شبکه تضمین شده بهره ببرند؛ مخصوصا زمانی که بحث جذب سرمایه از طریق ماینینگ درون زنجیره‌ای پیش می‌آید. برای این منظور، شبکه Kira‌ به پیشرفت‌هایی در زمینه ایجاد یک شبکه غیرقابل توقف برای جذب سرمایه پروژه‌های جدید از طریق IVO‌ رسیده است. این پروتکل امیدوار است که از طریق این مکانیزم و با وارد کردن جریان دارایی‌های غیرکریپتویی، که اکنون عرضه آنها در اکوسیستم ارزهای دیجیتال بسیار محدود است، بتواند صنعت رمز ارزها را به سطح بی سابقه‌ای برساند.

جمع بندی

عرضه اولیه ولیدیتور یا نماینده، بهترین موارد از هر دو روش جذب سرمایه ICO‌ و Lockdrop را با هم ترکیب می‌کند و سیستم مشوق قوی و امنیت بسیار بالایی دارد. اولین پروتکلی که از روش IVO استفاده کرد، Kira Finance است که از استیکینگ دارایی‌های دیجیتال مختلف پشتیبانی می‌کند. این پروتکل از استیکینگ شناور و الگوریتم اجماع گواه اثبات سهام چند وثیقه‌ای استفاده می‌کند.

بزرگ‌ترین مانع برای پذیرش عموم، خودِ این تکنولوژی نیست؛ بلکه آموزش و انتشار دانش برای آگاهی از روندهای جدیدی است که می‌توانند آینده فضای کریپتو را تغییر دهند.

عرضه اولیه سکه یا ICO چیست و چه تفاوتی با عرضه اولیه سهام دارد؟

ما در زمانه‌ی دیجیتالی جالب‌توجهی زندگی می‌کنیم. بنابراین حالا که ساعت دیجیتال، عکس های دیجیتال، تلویزیون دیجیتال و بازاریابی دیجیتال داریم، دنیا نیز برای پذیرش ارز دیجیتال نیز آماده شده است؛ پس جای تعجبی ندارد که سهام‌های دیجیتال نیز به این مجموعه اضافه شوند. در این مقاله شما را با عرضه اولیه سکه یا ICO، تفاوت آن با IPO، توکن عرضه اولیه سکه، قرارداد هوشمند عرضه اولیه سکه، سرمایه گذاری برای خرید توکن‌ها و موارد ایمنی در ICO آشنا خواهیم کرد.

حتما بخوانید:

تفاوت ICO و IPO

عرضه اولیه سکه (ICO) از نظر مفهومی خیلی شبیه عرضه اولیه سهام (IPO) است؛ البته دو تفاوت عمده دارد:

• شما مالک سهمی از آینده شرکت نخواهید شد.
• این سهام به بلاک چین ارتباط دارد.

چرا استارتاپ‌ها، عرضه اولیه سکه (ICO) را ترجیح می‌دهند؟

مفهوم عرضه اولیه تقریبا جدید است و عرضه اولیه سهام به‌نظر ایمن‌تر می‌رسد، اما عرضه اولیه سکه مزیت‌هایی دارد که آن را بی‌رقیب می‌کند، که در زیر به آنها اشاره می‌کنیم:

• حفظ کنترل شرکت: شما شرکت خود را با سرمایه‌گذار شریک نمی‌شوید؛ بلکه آینده سرویس را به او می‌فروشید. این تفاوت خیلی بزرگی است. پول را دریافت می‌کنید، اما همچنان کنترل کسب‌وکارتان را خواهید داشت.
• جهانی بودن: شاید شما نیز مثل بعضی از شرکت‌ها مدام به‌دنبال سرمایه‌گذار می‌گردید، اما با استفاده از عرضه اولیه سکه می‌توانید از سراسر دنیا برای شرکت خود سرمایه جذب کنید.
• وجود نداشتن مقررات: دیگر بوروکراسی‌های اداری نمی‌تواند ماه‌ها زمان شما را تلف کند. موفقیت استارتاپ‌های فناوری‌تان بیشتر به این بستگی دارد که اولین در بازار باشید. در غیر این صورت از بازار عقب خواهید افتاد.

عرضه اولیه سکه یا ICO چگونه است؟

اول از همه، شما به ایده‌ای نیاز دارید که مرتبط با بلاک چین باشد. اجازه بدهید مثالی عجیب‌وغریب بزنم!

استارتاپی ادعا می‌کند که شما با خرید و کاشت درختی که از نظر ژنتیکی دست‌کاری شده، می‌توانید روی برگ‌های درخت، نام خود را مشاهده کنید! قیمت این کار هم یک بیت کوین است. این استارتاپ بازاریابی را شروع می‌کند و از شما دعوت می‌کند که توکن‌های آنها را خریداری کنید.

توکن عرضه اولیه سکه چیست؟

توکن یک شیء فیزیکی نیست. بیشتر شبیه بازی‌های فکری مثل مونوپولی است. شما چیزهایی را خریدوفروش می‌کنید که درواقع وجود ندارند، اما در این بین، عده‌ای برنده و بازنده می‌شوند.

توکن عرضه اولیه نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری شما روی استارتاپ است. هر چقدر پول بیشتری بدهید، توکن بیشتری هم دریافت می‌کنید. با استفاده از توکن‌ها می‌توانید آینده سرویس‌های شرکت را بخرید یا اینکه این توکن‌ها را بفروشید.

سؤالی که پیش می‌آید این است که اگر من مالک شرکت نمی‌شوم، چرا باید این کار را انجام دهم؟ حرف شما درست است؛ به‌همین‌دلیل هم موضوع قراردادهای هوشمند به‌میان می‌آید.

قرارداد هوشمند عرضه اولیه سکه چیست؟

همان استارتاپی که قول رشد درختی با نام شما روی برگ‌هایش را داد، به‌یاد می‌آورید؟ آنها باید به قول خود عمل کنند. قول آنها می‌تواند شامل یک درخت مجانی برای شما، ۲ درصد درآمد آینده شرکت یا هر سرویس باارزش دیگری باشد.

قرارداد هوشمند، قراردادی بین صادرکننده عرضه اولیه سکه و مالک توکن است. این قرارداد شامل یک‌سری کد رایانه‌ای است که در صورت محقق شدن شرایط ازپیش‌تعیین‌شده، یک سری اعمال ازپیش‌تعیین‌شده را انجام می‌دهد. به‌عنوان مثال هر کسی که توکن این درخت را قبل از سال ۲۰۲۰ خریداری کرده است، می‌تواند آن را برای یک قیمت ثابت بفروشد. وقتی فرستنده، توکن را ارسال می‌کند، هزینه آن نیز به‌صورت خودکار محاسبه می‌شود.

چطور یک قرارداد هوشمند ایجاد کنیم؟

اغلب این قراردادها درحال‌حاضر توسط بستر اتریوم ساخته می‌شوند. اما بسترهایی دیگری هم وجود دارد: Confideal ChainLink و BlockCAT. هر کدام از این بسترها نقاط مثبت و منفی خودشان را دارند.

چرا باید برای خرید این توکن‌ها سرمایه‌گذاری کنیم؟

• این توکن‌ها طبق قرارداد هوشمند به شما سود می‌رسانند.
• قیمت توکن‌ها به‌سرعت افزایش می‌یابد. با خریدوفروش آنها می‌توانید سود کنید.

پس این عرضه‌ها نیز ساختاری شبیه به سهام دارند؛ دلیل این همه سروصدا چیست؟

به این اعداد دقت کنید:

• Plutus نام اپلیکیشن پرداختی براساس بیت کوین است که توکن‌های آن در ماه ژوئن ۲۰۱۶ با قیمت ۱٫۱۸۳ دلار منتشر شدند. قیمت کنونی این توکن‌ها ۱۵٫۲۲ دلار است که نشان از رشد ۱۱۷۸ درصدی دارد. شما می‌توانستید با سرمایه‌ اندکی، سود خوبی داشته باشید.
• Neo یک ارز دیجیتال دیگر است. قیمت توکن‌های آنها در ابتدا ۳۳ سنت بود و درحال‌حاضر ۱۰۷ دلار است.
• نرخ بازگشت سرمایه روزانه اتریوم ۲۰۶ درصد است.

چطور گرفتار موارد کلاهبرداری در عرضه‌های اولیه سکه نشویم؟

مهم است بدانیم که هر کسی می‌تواند دروغ بگوید. در هر بخشی، افراد خوب و بد وجود دارند. استارتاپی به‌نام Condido، مقدار ۳۷۵۰۰۰ دلار جمع‌ کرد و بعد ناپدید شد. وب‌سایت آنها حذف شد و تا حالا هیچ‌کس نتوانسته است مؤسسان آن را پیدا کند.

در صورت مشاهده این موارد، حتما از پذیرش پیشنهاد ارائه‌شده بپرهیزید:

1. تیم کاری ناشناس است. با اینکه بلاک چین دنیای غیرمتمرکز و بدون نظارت است، اما آیا شما پول خود را به یک فرد کاملا غریبه می‌دهید؟
2. پیشنهاد آنها خیلی خوب است. اگر میزان درآمد خیلی بالاتر از حد متوسط است، باید دلایل خیلی خوبی برای آن وجود داشته باشد، درغیر این صورت حتما کاسه‌ای زیر نیم کاسه است.
3. نقشه مشخصی وجود ندارد. اگر یک استارتاپ قوی باشد، یک نقشه راه با جزئیات کامل برای سال آینده دارد.

پیش فروش عرضه اولیه سکه (Pre-ICO ) چیست؟

شما حتی می‌توانید توکن‌ها را قبل از عرضه اولیه سکه هم خریداری کنید. گاهی‌اوقات شرکت‌ها برای تولید عرضه اولیه هم نیاز به سرمایه دارند. قیمت این پیش‌فروش‌ها اغلب ارزان‌تر است؛ بنابراین معامله خیلی خوبی هستند. معمولا زمان فروش آنها هم محدود است و به‌سرعت تمام می‌شوند.

عرضه‌ اولیه‌ سکه (ICO) چیست؟ هر آنچه که باید بدانید

امروزه در بین فعالان حوزه ارزهای دیجیتال این جملات زیاد شنیده می شود که یک استارتاپ توانسته است با فروش توکن‌هایش سرمایه زیادی را جذب ‌کند، این موضوع یکی از جذاب‌ترین نوآوری‌هایی است که با ورود ارزهای دیجیتال به دنیای ما بوجود آمده است. اگر شما هم علاقه مند به جذب سرمایه گذار و آشنایی با مفاهیم عرضه اولیه سکه (ICO) هستید با ما در ادامه این مقاله همراه باشید.

عرضه اولیه سکه یا آیکو (ICO)

عرضه اولیه سکه یا ICO یک رویداد جمع آوری سرمایه (Crowdfunding)، برای استارت آپ ها می باشد که توسط ارزهای دیجیتال تامین مالی لازم برای راه‌اندازی یک ایده را فراهم می کند. در سال های اخیر استارت آپ هایی بوجود آمده اند که از طریق جذب سرمایه به روش عرضه اولیه سکه یا همان آیکو (ICO) توانسته اند موفقیت چشمگیری نصیب خود کنند.

در این روش سرمایه‌گذاران می‌توانند بر روی پروژه‌های استارت آپی جدید سرمایه‌گذاری کنند و در ازای سرمایه جذب شده، به سرمایه گذاران توکن (Token) مخصوصی که در اکوسیستم آن ها تعریف شده است تعلق می گیرد. در مقاله ای جداگانه در مورد توکن ها صحبت کردیم، اما بطور کلی به هر دارایی قابل معامله توکن (Token) می گویند.

اساسا در پروژه هایی که مبتنی بر بلاک چین پیاده سازی می شوند، تیم توسعه دهنده توکن هایی مخصوص برای پروژه خود در نظر می گیرد و افراد با استفاده از آن توکن ها می‌توانند در پروژه شرکت کنند. این توکن‌ها بر روی یک بلاک چین عمومی قابل عرضه می باشند و هر فردی می‌تواند مالکیت آنها را اعتبارسنجی کرده و در صورت تمایل به شخص دیگری انتقال دهد.

مفهوم ICO چیست؟

ICO (آیکو) مخفف عبارت (initial coin offering) یا اصطلاحا عرضه اولیه سکه است، بدین معنی که شرکت‌‌ها از طریق ICO می‌توانند با عرضه‌ی اولیه‌ی کوین یا همان ارز خود، سرمایه جذب کنند. این روش برای اولین بار در سال 2013 اجرایی شد و به عنوان روشی برای سرمایه‌گذاری بر روی پروژه‌‌‌هایی که در مرحله آزمایش قرار دارند شناخته شد. اغلب پروژه هایی که از ICO استفاده می کنند شامل یک تکنولوژی جدید در بلاک‌چین، یک شبکه یا سیستم، یک اپلیکیشن و غیره می‌باشند.

چگونه می توان از آیکو (ICO) استفاده کرد؟

بدون شک هر استارت آپی برای راه اندازی نیازمند سرمایه است تا بتواند سریعتر پیشرفت کند. ICO این بستر را به وجود آورده تا افراد مختلف از سراسر دنیا بتوانند بر روی پروژه های کارآمد سرمایه گذاری کنند. سرمایه گذاران بزرگ و کوچک در مقابل سرمایه اختصاص داده، توکن بلاک‌چینی دریافت می‌کنند. حال اگر توکن‌ها در صرافی‌ها معتبر دنیا همچون کوین بیس و بایننس مورد پذیرش قرار بگیرند و اصطلاحا لیست (List) شوند، با افزایش قیمت فراوانی همراه خواهند شد.‌ این امر سبب شده تا سرمایه‌گذاران زیادی به ICO ها علاقه‌مند شوند.

ایده اولیه پروژه های استارتاپی توسط وایت پیپر (White Paper) یا همان اوراق سفید ارائه می شود و در آن به شرح کامل و نحوه کارکرد پروژه پرداخته می شود که البته می تواند بسیار سود‌آور و یا کاملاً اشتباه و دروغ باشد.

بنابر این در فاز اول طراحی یک ICO، استارت آپ ها بعد از ارائه White Paper، سرمایه مورد نیاز خود را برای اجرای یک پروژه به چند بخش تقسیم می کنند. همچنین توکن اختصاصی استارت آپ به عنوان سیستم پولیِ شرکت در این بخش تعریف می شود. در واقع توکن‌های معرفی شده همان سهم دیجیتالی هستند که در بستر بلاک‌چین توسعه پیدا می‌کنند و به هر یک از سرمایه گذاران بسته به میزان سرمایه شان، تعدادی از آن سهم های دیجیتالی تعلق می گیرد که در تمام صرافی‌‌های ارز دیجیتال قابل خرید و فروش هستند.

به عنوان مثال رمز ارز اتریوم (ETH) یکی از موفق ترین ارزهایی به شمار می رود که توسط عرضه اولیه سکه یا همان آیکو (ICO) بوجود آمده است. در آن زمان افراد مختلف در ICO اتریوم سرمایه گذاری کردند و در عوض ICO به آن ها تعدادی توکن ETH داد.( ETH همان ارز دیجیتالی است که مبتنی بر بلاک چین اتریوم پیاده سازی شده است). موفقیت عرضه اولیه سکه اتریوم باعث شد که اقبال بسیاری از افراد به سمت این ارز دیجیتالی روی گردان شود و در صنایع و حوزه های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

سوال مهمی که در این جا ممکن است مطرح شود این است که قبل از تکمیل پلتفرم، توکن‌ها بر روی چه بستری عرضه می شوند؟

شبکه بلاک چین عمومی اتریوم این امکان را برای ارائه عرضه‌ی اولیه‌ی توکن‌ها فراهم کرده است. علاوه بر این اگر بخواهیم ویژگی های انتقال‌پذیری و اعتماد مالکیت را برای توکن ها ایجاد کنیم، از بسترهایی که در ارزهای دیجیتال نئو و ویوز بوجود آمده استفاده می کنیم. در حقیقت لازم نیست کوین جدیدی برای اکوسیستم خود از صفر بسازید، بلکه می‌توانید آن را بر اساس کوین های موجود ایجاد کنید!

قوانین عرضه اولیه سکه یا ICO چیست؟

در حال حاضر برای راه اندازی آیکو (ICO) نیازی به اخذ مجوز از نهاد خاصی وجود ندارد، با این حال در برخی از کشورها قوانین ویژه ای برای آن تبیین شده است. مثلا سازمان بورس اوراق و بهادارآمریکا با شیوه ICO برای جذب سرمایه گذاران مخالفت کرده و قوانین سختی را در حوزه وضع کرده است. وجود این قوانین‌ سخت گیرانه باعث عدم حمایت استارت آپ ها از این کشورها می شود و مردم‌ این کشورها نمی توانند توکن خریداری کنند.

انواع ICO

ICO ها از دو دیدگاه متفاوت مورد بررسی قرار می گیرند، از نظر ماهیت پروژه های استارت آپی و همینطور نحوه ارائه عرضه اولیه. در ادامه به بررسی کامل هر یک می پردازیم.

ماهیت پروژه ها در ICO

عرضه اولیه توکن از لحاظ ماهیت پروژه به چند دسته تقسیم می‌گردد:

ICO ارگانیک (Organic)

در پروژه های ICO ارگانیک، پیاده‌سازی آنها فقط با استفاده از فناوری بلاک چین و ارزهای دیجیتال امکان‌پذیر خواهد بود. بدین معنی که این نوع از پروژه ها نمی‌تواند بر بستر زیرساخت فعلی وب محقق شوند. پروتکل اتریوم نمونه ای از ICO های ارگانیک به حساب می آید که برای اجرای قراردادهای هوشمند مورد استفاده قرار می گیرد.

ICO مصنوعی (Artifitial)

ICO مصنوعی در واقع همان پروژه‌های قدیمی‌ای هستند که با وایت پیپر جدید به دنبال جذب سرمایه گذار و ارتقای کسب و کار خود می باشند. این پروژه ها معمولا از زیرساخت های مناسبی برخوردار نیستند و دیر یا زود از چرخه بازار ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی) حذف می شوند.

ICO ساختگی (Synthetic)

ICO ساختگی زمانی بوجود می آید که یک شرکت بزرگ و با مشتریان زیاد، قصد داشته باشد به حوزه ارزهای دیجیتال و توکنیزایسون (tokenization) سازمان خود وارد شود. این حوزه برای بسیاری از شرکت های بزرگ می تواند راهکاری هوشمندانه باشد.

ICO مضحک (LOL)

بعضیاز ICO ها به هیچ یک از دسته های ذکر شده تعلق ندارند و صرفا برای شوخی و خنده طراحی شده اند!

دوج‌کوین (Dogecoin) نمونه بارز این نوع از ICO هاست. دوج‌کوین ابتدا تنها یک شوخی بود اما در حال حاظر بازاری به ارزش ۱۲۵ میلیون دلار دارد.

روش های عرضه اولیه در ICO

ICO ها از لحاظ روش های ارائه توکن به 4 دسته کلی تقسیم می شوند:

عرضه‌ اولیه‌ی توکن (Initial Token Offering)

عرضه‌ اولیه‌ی توکن (ITO) در واقع همان عرضه‌ اولیه‌ی کوین است با این تفاوت که در آن ارز دیجیتال جدیدی تولید نمی شود و پروژه بر بستر بلاک‌چین‌های موجود نظیر پلتفرم اتریوم ایجاد می گردد.

عرضه‌ توکن اوراق بهادار (Security Token Offfering)

عرضه‌ توکن اوراق بهادار (STO) به اموالی گفته می شود بر گرفته شده از سیستم سهام سنتی می باشد. این توکن‌ها مانند اوراق بهادار واقعی هستند پشتوانه ای نظیر دارایی‌ها، سود و درآمد شرکت دارند. بنابراین می‌توانند به عنوان راه‌حلی برای نگرانی‌های دولت باشند.

عرضه‌ اولیه‌ توکن برگشت پذیر (Reversible initial coin offering)

عرضه‌ اولیه‌ی سکه برگشت پذیر (RICO) یک روش برای جذب سرمایه است توسط آن سرمایه گذاران می توانند توکن‌های خریداری شده‌ی خود را در هر مرحله از پروژه پس داده و پول خود را باز پس گیرند.

عرضه‌ اولیه‌ توکن تعاملی (Interactive Initial Coin Offering)

عرضه‌ اولیه‌ توکن تعاملی (IICO) در حقیقت به عنوان پرکاربرد ترین روش برای ICO شناخته می شود که توسط سازنده اتریوم، ویتالیک بوترین مطرح شد. در این روش تمامی افراد شرکت‌کننده دارای یک سقف سرمایه‌گذاری هستند که اگر از چیزی که وعده داده شده بگذرد، اتر به سرمایه‌گذار بازگردانده می‌شود.

تفاوت عرضه اولیه سکه (ICO) با عرضه اولیه سهام در بورس (IPO)

امروزه بسیاری از شرکت ها به علت رشد و گسترش ارزهای دیجیتال، نسبت به ارائه توکن ها و شبیه‌سازی عرضه اولیه سهام علاقه مند شده اند تا با استفاده از قرارداد‌های هوشمند در بلاک‌چین اتریوم بتوانند سهام های خود را بصورت دیجیتال یا همان توکن ارائه کنند.

اما بطور کلی تفاوت هایی میان آیکو (ICO) و عرضه اولیه سهام (IPO) وجود دارد که در ذیل به آن ها اشاره می کنیم:

• ICO کاملا بر بستر اینترنتی انجام می‌گیرد.
• برای شرکت در ICO نیازی به داشتن حداقل سرمایه اولیه به عنوان ضمانت وجود ندارد.
• راه اندازی ICO نیازی به اخذ مجوز ندارد.
• نقد کردن توکن‌ها در ICO از فروش سهام راحت‌تر است.
• ریسک و کلاهبرداری در آیکو (ICO) بالاتر است.

علاوه بر موارد فوق، تفاوت اصلی آیکو (ICO) و آیپو (IPO) این است که افرادی که در عرضه اولیه سهام شرکت های بورس شرکت می کنند، به عنوان سهامدار شرکت شناخته می شوند و قسمتی از سهام اصلی آن شرکت در اختیارشان قرار می گیرد. اما در آیکو (ICO) شرکت مورد‌نظر یک ارز دیجیتال عرضه می‌کند و سرمایه‌گذار در واقع آن ارز را خریداری می کند و نمی‌تواند در مورد آن نظری بدهد و یا ادعای حقوق کند.

مزایای شرکت در ICO و خرید توکن چیست؟

خریداران توکن در واقع صاحب آن محسوب می شوند و می توانند از افزایش قیمت احتمالی آن کسی سود کنند. علاوه بر این صاحبان توکن به نوعی سهام‌دار استارت‌آپ محسوب می شوند و می‌تواند از خدمات خاصی که شرکت در بلاک چین عمومی ایجاد کرده برای خرید خدمات یا کالا استفاده کند.

نتیجه‌گیری

در این مقاله سعی بر این شد تا تقریبا به تمامی سوالاتی که ممکن است در مورد عرضه اولیه سکه (ICO یا آیکو) در ذهن شما شکل بگیرد پاسخ های واضحی داده شود. نکته حائز اهمیت این است که ICO فقط به عنوان یک راه جدید برای سرمایه گذاری و همینطور جمع آوری پول برای استارت آپ ها محسوب نمی شود، بلکه راهی است برای به دست آوردن مشتریان و شبکه‌سازی بیشتر در یک کسب ‌وکار.

به همین علت روز به روز ICO های بیشتری بوجود می آیند که قابلیت های فراوانی را ارائه می کنند. با این حال در این حوزه به تازگی اقدامات کلاهبردارانه گسترش پیدا کرده است و برای انتخاب یک ICO مناسب و مطمعن باید قبل از اقدام به سرمایه گذاری، تمام جوانب آن را خوب بسنجید و در مورد اعتبار شرکت مورد‌نظر تحقیق کنید. همچنین استفاده از مشاوران مرکز تحقیقات بلاک چین، می تواند شما را در این امر یاری کند.

ICO یا عرضه اولیه ارز چیست؟

ICO یا عرضه اولیه ارز روشی برای جذب سرمایه و جمع آوری وجوه از طریق ارزهای رمزپایه است. استفاده از ICO بیشتر در پروژه هایی که هنوز پلتفرم، محصول یا خدمات بلاک چین خود را بطور کامل توسعه نداده اند کاربرد دارد.

همانطور که گفته شد، ICO یک راه جذب سرمایه جمعی برای شروع کار یک پروژه است. آن ها یک توکن یا رمزارز می سازند که برای رسیدن به هدفشان به آن نیاز دارند و بخشی از آن را به عموم مردم می فروشند تا پروژه خود را شروع کنند و یا ادامه دهند. بنابراین مردم اساساً توکنی را خریداری می کنند که لزوماً هنوز کار خاصی انجام نمی دهد، ولی توسط یک تیم با یک سابقه مشخص و همچنین برنامه فنی دقیق پشتیبانی می شود. پرداخت ها بطور معمول با بیت کوین یا اتریوم انجام می شود، در بعضی مواقع ارزهای فیات نیز پذیرفته می شود.

سرمایه گذاران در عرضه اولیه کوین ها شرکت می کنند با امید و انتظار رشد شرکت در آینده. آن ها امیدوارند که به عنوان حامیان اولیه یک پروژه رمزارز، بازده خوبی در سرمایه گذاریشان بدست آورند.

ارزهای رمزپایه به واسطه ICO مفهوم سرمایه گذاری عمومی و فروش جمعی را تغییر و تحول اساسی دادند، ICOها به شرکت ها این اجازه را می دهند که بدون مقررات دست و پاگیر از عموم مردم میلیون ها دلار جذب سرمایه کنند.

یک ICO چگونه کار می کند؟

ICO معمولا با IPO (عرضه اولیه عمومی) اشتباه گرفته می شود، اما این دو باهم متفاوت هستند. IPO معمولاً برای شرکت های تأسیس شده که جزئی از سهام مالکیت شرکت خود را بعنوان راهی برای جمع آوری وجوه به فروش می رسانند، اعمال می شود. در مقابل آن ICO نیز به عنوان یک مکانیزم جذب سرمایه مورد استفاده قرار می گیرد که به سرمایه گذاران این امکان را می دهد تا در مراحل اولیه پروژه با خریداری ارزهای آن پروژه، بر روی آن سرمایه گذاری کنند، اما آن ها هیچ مالکیتی از شرکت را خریداری نمی کنند و فقط کوین های آن پروژه را خریداری می کنند. بطور معمول توکن های ICOها بر روی بلاک چین اتریوم، براساس استاندارد ERC-20 ایجاد می شوند.

استاندارد ERC-20 چیست؟

اگر قرار باشد توکن به وجود آمده در یک صرافی موجود و قابل دسترس باشد، آن صرافی باید برای هر توکن یک کد سفارشی بنویسد تا بتواند با قرارداد هوشمند آن توکن ارتباط برقرار کند. این جریان برای خدمات رسانی ولت ها (کیف پول) هم صدق می کند. پشتیبانی از صدها توکن خیلی پیچیده و بسیار زمان بر است. پس به جای آن استاندارد ERC-20 به کاربران معرفی شد. ERC مخفف Ethereum Request for Comments است، عدد 20 هم به یک طرح پیشنهادی برمی‌گردد که قرار است در توکن ها نوعی ساختار را به وجود بیاورد. در ERC-20 دیگر نیازی نیست صرافی ها و کیف پول ها بیشتر از یک کد بنویسند. بدین ترتیب توکن های جدید سریعتر به صرافی ها اضافه یا به اصطلاح لیست می شوند. همچنین کیف پول های مختلف از جمله my ether بدون نیاز به آپدیت از تمامی توکن های مبتنی بر این استاندارد پشتیبانی می کند.

با درنظر گرفتن استاندارد ERC-20 ، یک شرکت ممکن است برای ایجاد و انتشار ارز دیجیتال خود از قراردادهای هوشمند اتریوم استفاده کند، پروتکل ERC-20 مجموعه ای از قوانینی که شرکت باید به منظور صدور توکن بر روی بلاک چین اتریوم رعایت کند را تعریف می کند و قراردادهای هوشمند اطمینان حاصل می کند که از این قوانین به درستی پیروی می شود.

به جز اتریوم، پلتفرم های دیگری نیز وجود دارند که از ساخت و صدور ارز دیجیتال جدید پشتیبانی می کنند مانند: Stellar،NEM،NEO،Waves. همینطور شرکت هایی هم وجود دارند که دارای بلاک چین اختصاصی می باشند و تصمیم می گیرند ارز دیجیتال خود را بر روی پلتفرم خود صادر کنند.

زمانی که بنیانگذاران استارت آپ ها توکن های خود را ایجاد کردند، باید سرمایه گذاران را متقاعد کنند که از پروژه آن ها حمایت کنند. این امر اغلب با ایجاد یک وایت پیپر (مقاله ای که اطلاعاتی راجع به پروژه ارائه می دهد) که اهداف شرکت و نحوه عملکرد پروژه را توصیف می کند، حاصل می شود. بنیانگذاران همچنین یک وب سایت طراحی می کنند که در آن اطلاعات بیشتری راجع به پروژه و اعضای آن پروژه داده می شود. زیرا گاهی اوقات تیم آن پروژه، اشخاص مطرحی هستند و این امر در اعتبار آن ICO تأثیر مثبت می گذارد.

چرا شرکت ها ICO را به اجرا در می آورند؟

ICO می تواند روشی مؤثر در افزایش بودجه یک پروژه باشد و برای استارت آپ ها این امکان را فراهم می کند مبلغی برای سرعت بخشیدن به روند پروژه دریافت کنند، پروژه ای که ممکن است حتی شروع به کار نکرده باشد. در صورتی که بعید است بسیاری از این شرکت های کوچک بتوانند از راه دیگری تأمین سرمایه کنند. همچنین بعید است که این استارت آپ ها بتوانند از مؤسسات مالی سنتی فقط با ارائه یک وایت پیپر، وام دریافت کنند. خصوصاً در فضای رمزنگاری که عدم تنظیم مقررات باعث عدم تمایل بخشی از این مؤسسات می شود.

در حالی که شرکت های نوپا و استارت آپ ها دربرگیرنده بخش عمده ای از ICO ها هستند، دسته دیگری نیز هستند که از این امکان استفاده می کنند، این دسته شامل شرکت هایی است که از قبل، خارج از فضای بلاک چین و رمزارزها وجود داشتند و در حال انجام ICO جهت جذب سرمایه هستند تا پروژه خود را بر روی سیستم مبتنی بر بلاک چین با هدف غیرمتمرکز کردن تجارت خود، اجرا کنند. این عمل ICO معکوس (reverse ICO) نامیده می شود.

قانون گذاری

امروزه تعداد فزاینده ای از سیستم جذب سرمایه ICO در تمام دنیا توجه تنظیم کنندگان قوانین را به خود جلب کرده است، و مقررات، موضوعی داغ در حوزه کریپتوکارنسی است. در ایالات متحده SEC (کمسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده) و CFTC (کمسیون معاملات آتی کالا) دو مؤسسه نظارتی هستند که بطور مداوم در مورد چارچوب نظارتی ICO ها و ارزهای رمزپایه بحث می کنند.

تنظیم قوانین بخش ICOها هنوز در مراحل ابتدایی است و هنوز هیچ قوانین یکنواختی در کشورهای مختلف وجود ندارد. از یک سو، مقررات بیش از حد احتمالا مانع رشد و توسعه جامعه ارزهای رمزپایه و فناوری بلاک چین می شود. از سوی دیگر، برخی معتقدند که مقررات احتمالا مشروعیت بیشتری به فضا می بخشد و ترس های مؤسسات مالی سنتی که تاکنون تمایلی برای ورود به این حوزه از خود نشان نداده اند، کاهش می یابد. همچنین بسیاری معتقدند که باید تعادل را در نظر گرفت و فضای کریپتوکارنسی نباید یک فضای مالی بی قانون باشد، اما باید به اندازه کافی هم آزاد باشد تا خارج از محدوده سیستم های مالی سنتی کار کند.

در حالی که در برخی از کشورها از جمله چین و کره جنوبی، ICOها را غیرقانونی اعلام کردند، وزیر امور خارجه ایالات متحده بیانیه ای در مورد ICOها منتشر کرد و به سرمایه گذاران هشدار داد که قبل از شرکت در یک ICO، احتیاط های لازم را انجام دهند. SEC همچنین اعلام کرد که برخی از ICOها ممکن است بتواند به عنوان اوراق بهادار واجد شرایط باشند و در این صورت تابع مقررات مربوط به اوراق بهادار فدرال هستند.

نتیجه گیری

ICOها از ارزهای رمزپایه به عنوان ابزار اصلی تأمین بودجه خود استفاده می کنند و به همین ترتیب راه جدیدی را برای مشاغل نوآورانه و ایده های جدیدی که قرار است با استفاده از تکنولوژی بلاک چین فعالیت خود را شروع کنند، ارائه می دهند. همچنین به پیشرفت روزافزون بلاک چین و رمزارزها کمک زیادی می کند.

ICOها فقط در سال 2018 بیش از 20 میلیارد دلار سرمایه جذب کرده اند. درحالی که این کار یک راه عالی برای جذب سرمایه در پروژه های کوچک توسط افراد فعال و خوش فکر است، اما مشکلاتی هم دارد که شاید متوجه آن شده باشید. ICOها معمولا برای شروع فروش نیاز به چیز خاصی ندارند. از حق نگذریم، تعداد زیادی ICO معتبر و موفق وجود دارند که تکنولوژی های مفیدی را توسعه دادند و یا درحال توسعه آن هستند. اما این امر تغییری در این واقعیت که شروع یک ICO تنها نیاز به یک وبسایت و تعدادی توکن دارد ایجاد نمی کند. این امر منجر به تعداد بسیار زیادی کلاهبرداری شده است. زمانی که افراد سودجو تیم های قلابی، وبسایت های پر زرق و برق و توکن های بی ارزش تولید می کنند تا مردمی که به دنبال افکار بزرگ و رویایی در آینده هستند را گول بزنند و عملاً هیچ نظارت و پاسخگویی وجود ندارد. این موضوع نشان می دهد که در فضای ارزهای رمزنگاری شده، تحقیق کردن در مورد هرچیزی که با آن مواجه می شوید و همینطور تلاش برای گرفتن تصمیمات آگاهانه، اهمیت زیادی دارد. اگر کاملاً مطمئن نیستید، بهترین راه احتیاط کردن است. زمانی که شما بیت کوین یا اتریوم خود را به یک پروژه دادید، اگر مشخص شود که پروژه ای که گمان می کردید از آن حمایت می کنید، واقعی نیست، هیچ بازگشتی وجود ندارد. بنابراین مراقب باشید، در مورد تیم ها تحقیق کنید، در مورد سرمایه و امکان پشتیبانی از سوی پروژه، به خوبی فکر کنید و امنیت خودتان را در اولویت قرار دهید.